Οι γονείς του οσίου,Εμμανουήλ και Ζαμπία,ευσεβείς και ενάρετοι άνθρωποι,ζούσαν στις Λίθινες,ονομαστό χωριό της Σητείας Κρήτης.Ο όσιος γεννήθηκε το 1799 στα ερειπωμένα κελλάκια της Μονής Κάψα,όπου είχαν καταφύγει οι γονείς του,λόγω τουρκικής επιδρομής.Ο Ιωάννης Βιτσέντζος (όπως ήταν το κοσμικό όνομα και το επίθετο του οσίου) μέχρι να μεγαλώσει βοηθούσε τον πατέρα του στις αγροτικές εργασίες.Ζωηρός και ατίθασος στον χαρακτήρα.Λόγω απαγόρευσης της λειτουργίας σχολείων,δεν έμαθε γράμματα.Ήταν όμως φιλομαθής και έξυπνος.Σε νεαρή ηλικία παντρεύτηκε την χωριανή του Καλλιόπη της οικογένειας Γεροντήδων και απέκτησε τέσσερα παιδιά.Τρεις κόρες και ένα γιο.Η αγροτική ζωή και οι συχνοί διαπληκτισμοί με τους Τούρκους,τον ανάγκασαν να μένει στο μετόχι που είχε στην τοποθεσία "Κατσαρόλι",κοντά στις Λίθινες.Αυτή η απομόνωση αγρίεψε περισσότερο τον ήδη δύστροπο χαρακτήρα του.Έγινε ευέξαπτος, σκληρός,ερειστικός και ανελεήμων.Ένα ατύχημα όμως,με τον θάνατο της μικρής του κόρης Ειρήνης,ήμερα Κυριακή,που αυτός είχε φύγει να κάνει εμπόριο,άλλαξε ριζικά την ζωή του.Και κατόπιν σαν μοναχός συμβούλευε:"Κι'αν θες ζωήν παντοτεινή να δης εις βασιλείαν Κυριακάς και εορτάς πράσσε ( σύχναζε) στην Εκκλησίαν".Μετά από διάφορες περιπέτειες,αφήνει την οικογένεια του στην πρόνοια του Θεού και γίνεται μοναχός στη Μονή του Κάψα,την οποία ανακαινίζει και αφιερώνεται ολόψυχα στην λατρεία του Θεού. Αφού έζησε αρκετά χρόνια ζωή αγία,παρέδωσε οσιακά την ψυχή του στον Θεό στις 8.00 το πρωί της 6ης Αυγούστου 1874.Σύμφωνα με παραδόσεις και μαρτυρίες ντόπιων κατοίκων, αλλά και άλλων, επετέλεσε πολλά θαύματα προ και μετά τον θάνατο του.Είναι τοπικός άγιος και η μνήμη του γιορτάζεται την 7η Αυγούστου.Η ανακομιδή των λειψάνων του έγινε με άδεια του οικείου Μητροπολίτη την 7η Μαΐου 1982 και η μνήμη της γιορτάζεται την Τρίτη προς Τετάρτη της Διακαινησίμου.Ακολουθία του οσίου αυτού συνέγραψε ο μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, την οποία,μαζί με τον βίο του οσίου,εξέδωσε η Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Κάψα Σητείας Κρήτης,το 1993.Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον λόγον.
Της μονής του Προδρόμου τον νέον κτίτορα, ασκητικής εποφθέντα εν τη ερήμω Καψά αγωγής αρτίως άστρον παμφαέστατον, στέψωμεν άνθεσιν ωδών και προσπέσωμεν αυτού λειψάνοις τοις πανιέροις, ταις πρεσβείαις σου εκβοώντες σώσον ημάς εκ πειρασμών, Ιωσήφ.
