Ανάμεσα σε δυό γραφικά χωριά του πανέμορφου Πηλίου,τον Αγιο Βλάσιο και τον Άγιο Γεώργιο Νηλείας,είναι χτισμένη η Ι.Γυναικεία Κοινοβιακή Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών.Σε απόσταση μισής ώρας από τον Βόλο και σε υψόμετρο 650 περίπου μέτρων από τη θάλασσα,αγναντεύει τον Παγασητικό πάνω από ένα θεαματικό φυσικό εξώστη με πανοραμική θέα.Οι βαθύτερες ρίζες της χάνονται αιώνες πριν, στα μέσα Βυζαντινά χρόνια,εποχή κατά την οποία το Πήλιο,γνωστό τότε ως «Βουνό των Κελλίων»,αποτελούσε μια ονομαστή μοναστική κυψέλη της Ορθοδόξου Ανατολής.
Η πρώτη ίδρυση της Ι.Μονής τοποθετείται στόν 12ο μ.Χ.αιώνα,η δε επανίδρυσή της τον 14ο αιώνα στην σημερινή παρακείμενη υψηλότερη θέση αποδίδεται σε Αγιορείτες μοναχούς, πού εγκατέλειψαν τον Άθωνα λόγω των ησυχαστικών ερίδων της εποχής.
Ένας από τούς σημαντικότερους σταθμούς στην ιστορία της υπήρξε η εθνική της δράση κατά την Τουρκοκρατία,πτυχή κι αυτή της πολύπλευρης και βαθιάς επιδράσεώς της στη ζωή και την ιστορία του τόπου.
Οι παλαιότερες κτηριακές ανακαινίσεις της τοποθετούνται στον 18ο και στον 19ο αιώνα.Την εποχή αυτή,το κατανυκτικό Καθολικό της,τύπου μονόκλιτης βασιλικής με τρούλο (ο οποίος κατέρρευσε από νεώτερο καταστρεπτικό σεισμό),ιστορείται με σπάνιες τοιχογραφίες λαϊκής τέχνης,ενώ το αριστουργηματικό ξυλόγλυπτο τέμπλο φέρει εξαιρετικές φορητές εικόνες του 1772. Μεταξύ αυτών,η παλαιότερη εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ (12ος αι.),γίνεται ονομαστή ανά τούς αιώνες για το πλήθος των θαυματουργικών θεραπειών πού επιτελεί. Στο αποκορύφωμα της αίγλης της φθάνει η Μονή κατά το δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνος, επὶ ηγουμενίας του Οσιωτάτου Ιερομονάχου Γαβριήλ Ιωάσαφ,μιας αγίας και εμπνευσμένης μορφής του Πηλιορείτικου μοναχισμού των νεωτέρων χρόνων,πνευματικού βλαστού του ασκητικού Άθωνα.Μετά την οσιακή του κοίμηση,το 1911,η ιστορική Μονή ερημώνει από μοναχούς,απογυμνώνεται από την μεγάλη περιουσία της και εγκαταλείπεται μέχρι ερειπώσεως,ενώ η θαυματουργός εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ συλείται από αρχαιοκαπήλους.Η χάρις,όμως,των Ασωμάτων Δυνάμεων,Προστατών της Μονής,και οι ευχές των παλαιών πατέρων της,των οποίων τα οστά αναπαύονται σήμερα στο οστεοφυλάκιό της, εργάζονται για την αναγέννηση του ιερού αυτού τόπου,με την επαναλειτουργία του ως γυναικείου Κοινοβίου,το 1976.
Το 1988, με την ευλογία του από Δημητριάδος και Αλμυρού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος,κ.Χριστοδούλου,αρχίζει να συγκροτείται η σημερινή Αδελφότητα υπό την ηγουμενία της Γερόντισσας Νικοδήμης Κίσσα,η οποία μέχρι σήμερα, με την ακάματη συμπαράσταση του Πνευματικού της Πατρός,Γέροντος Αντωνίου Ζούπη,και την φιλομόναχη προστασία του Επισκόπου της,Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δημητριάδος & Αλμυρού κ. Ιγνατίου,αγωνίζεται να ανταποκριθεί στη μακραίωνη ασκητική παράδοση της Μονής,προς δόξαν του Θεού και της Εκκλησίας Του. Τα μέλη του Ιερού Κοινοβίου,παράλληλα με τόν αγώνα για τον πνευματικό τους καταρτισμό,έχουν αναλάβει και αυτόν της ανακαινίσεως του μοναστηριακού κτηριακού συγκροτήματος,το οποίο,αν και παρέλαβαν ερειπωμένο, έχουν ήδη καταστήσει αρκετά λειτουργικό, με την βοήθεια του Θεού και τη συνδρομή του ευσεβούς λαού.Μεταξύ των οικοδομικών έργων συγκαταλέγεται και η ανέγερση νέου Ι.Ναού αφιερωμένου στο εν Χώναις θαύμα του Αρχιστρατήγου Μιχαήλ,τον οποίον θεμελίωσε η σεπτή δεξιά του Μητροπολίτου Δημητριάδος & Αλμυρού,κ.Ιγνατίου,τον Σεπτέμβριο του 2002.
Η Αδελφότητα ασχολείται, επίσης,με τα παραδοσιακά μοναστηριακά διακονήματα: το εκκλησιαστικό κέντημα,την αγιογραφία,την ιερορραπτική,την παρασκευή λιβανιού και καθαρού κεριού,αλλά και με άλλα, όπως η καλλιέργεια κτημάτων,η παρασκευή παραδοσιακών γλυκών και ποτών,και η λειτουργία του Ραδιοφωνικού της Σταθμού «ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ» στα 87,5 FM,που αποτελεί μια ταπεινή παρέμβαση στον χώρο της ορθοδόξου ιεραποστολής. Προστάτες της Μονής είναι οι Παμμέγιστοι Ταξιάρχες Μιχαήλ και Γαβριήλ.Από τον Μάϊο, όμως,του 2005,προστέθηκε και η ευλογία της παρουσίας της Παναγίας «Παραμυθίας»,διά μέσου της Ιεράς Εικόνος Της,πιστού αντιγράφου της ομωνύμου θαυματουργού Εικόνος πού βρίσκεται στην Ι.Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους.Το χαριτωμένο αυτό αντίγραφο,πού αγιογραφήθηκε από τούς Βατοπαιδινούς Πατέρες,προσφέρθηκε από τον Καθηγούμενο της Ι.Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου Γέροντα Εφραίμ,με την σεπτή ευλογία και την παρουσία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ.Ιγνατίου,για να γίνει η Έφορος της Αθωνικής Πολιτείας Προστάτις και Μητέρα της ιστορικής αυτής πηλιορείτικης Μονής.
Η Μονή εορτάζει στις 6 Σεπτεμβρίου (ανάμνηση του εν Χώναις θαύματος του Αρχιστρατήγου Μιχαήλ),στίς 8 Νοεμβρίου (Σύναξη των Ασωμάτων Δυνάμεων),στίς 21 Ιανουαρίου (ανάμνηση θαύματος της Παναγίας Παραμυθίας),στίς 27 Μαΐου (Άφιξη της Ιεράς Εικόνος Της στην Μονή) και την 1 Αυγούστου (Πρόοδος Τ.Σταυρού,παλαιά παραδοσιακή πανήγυρις της Μονής).
Στην Μονή τελούνται καθημερινώς όλες οι ιερές ακολουθίες:Μεσονυκτικό,Όρθρος,Ώρες, Εσπερινός και Απόδειπνο.Την δε Τετάρτη,μετά τόν Εσπερινό, τελείται και η Παράκλησις της Παναγίας Παραμυθίας
