Να μουν του στάβλου έν΄ άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι
την ώρα π΄άνοιγε ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.
Να ιδώ την πρώτη του ματιά και το χαμόγελό του,
το στέμμα των ακτίνων του γύρω στο μέτωπό του.
Να λάμψω απ΄τη λάμψη του κι εγώ σαν διαμαντάκι
κι από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι.
Να μοσκοβοληθώ κι εγώ από την ευωδία
που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία.
Να μουν του στάβλου έν΄άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι
την ώρα π΄ άνοιγε ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.
ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ
