Η Λουκία έζησε στα μέσα του 3ου αι. και γεννήθηκε στις Συρακούσες της Σικελίας. Ήταν μοναχοκόρη, που είχε χάσει νωρίς τον πατέρα της και η ευσεβής μητέρα της έπασχε από αιμόρροια. Η βοήθεια των γιατρών δεν στάθηκε ικανή να την γιατρέψει, γι’ αυτό και περίμενε τη γιατρειά της μόνο από τη θεία βοήθεια.
Στην Κατάνη βρισκόταν το λείψανο της αγίας Αγάθης και μητέρα μαζί με την κόρη πήγαν να το προσκυνήσουν. Τη νύχτα που έφτασαν η Λουκία προσευχήθηκε με όλη της τη δύναμη για τη θεραπεία της μητέρας της. Κατόπιν κοιμήθηκε και στον ύπνο της είδε την αγία Αγάθη, που της είπε ότι η μητέρα της θα θεραπευόταν και η ίδια θα πέθαινε μαρτυρικά για τον Χριστό. Την επόμενη μέρα πράγματι η μητέρα της θεραπεύτηκε και οι δύο μαζί τότε ευχαρίστησαν τον Θεό και την Αγία.
Όταν επέστρεψαν στις Συρακούσες, η Λουκία έπεισε τη μητέρα της και διαμοίρασαν όλη τους την περιουσία στους φτωχούς. Έπειτα η ίδια η Λουκία κατέβαλλε κάθε προσπάθεια να μεταδώσει το φως του Ευαγγελίου και σ’ άλλες κοπέλες, που βρίσκονταν στο σκοτάδι της πλάνης. Καταγγέλθηκε όμως γι’ αυτό και δικάστηκε. Αφού απέρριψε με γενναιότητα όλες τις προτροπές να αρνηθεί τον Χριστό, καταδικάστηκε σε θάνατο. Και έτσι η νεαρή αλλά γενναία παρθένος αποκεφαλίστηκε για την πίστη της.
Η Εκκλησία τιμά τη μνήμη της την 13η Δεκεμβρίου.
Απολυτίκιο
Παρθενίας φορούσα χλαίναν υπέρλαμπρον, παρθενικώς εμνηστεύθης τω Ζωοδότη Χριστώ και αγάπην γεηρού μνηστήρος έλιπες. όθεν ως δώρα νυμφικά προσενήνοχας αυτώ, τα ρείθρα των σων αιμάτων, Λουκία παρθενομάρτυς. Ω και πρεσβεύεις υπέρ πάντων ημών.
