Ο Άγιος Ιγνάτιος, ο Θεοφόρος, ανήκει στους λεγομένους αποστολικους πατέρες, δηλαδή, στους πατέρες που γνώρισαν καυ διαδέχθηκαν τους αποστόλους του Κυρίου μας. Συνεπως εδρασαν τις τελευταίες δεκαετίες του πρώτου αιώνα μ.Χ. και τις μετέπειτα του δευτέρου αιώνα μ.Χ.Το ονομά του είναι λατινογενές -απο το ignis που σημαίνει πύρ- και συνεπώς θα μπορούσαμε να τον ονομάσουμε Πυρφόρο, που ταιριάζει απόλυτα με τον χαρακτήρα του, αφού η φωτιά που έκαιγε μέσα του για τον Κύριό μας ήταν άνευ προηγουμένου. Επίσης επονομάσθηκε και Θεοφόρος, προφανώς για τον ζήλο που υπηρέτησε τον Κύριο και για τον έρωτα που είχε να βρίσκεται συνεχώς ενωμένος μ’ αυτόν.
ο Άγιος Ιγνάτιος υπήρξε Επίσκοπος Αντιοχείας και μάλιστα, όπως αυτοχαρακτηρίζεται ο ίδιος στις επιστολές του, Επίσκοπος Συρίας (Ρώμ. 2,2). από αυτό φαίνεται ότι η δικαιοδοσία του υπήρξε ευρεία και δεν περιοριζόταν μόνο στην περιοχή της Αντιοχείας.Ο Άγιος Ιγνάτιος υπήρξε και ιερομάρτυρας. Μαρτύρησε γύρω στο 113, κατά το Αντιοχειανό Μαρτυρολόγιο, όταν αυτοκράτωρ στη Ρώμη ήταν ο Τραϊανός. Εάν δεν μαρτυρούσε και πέθαινε ειρηνικά σαν Επίσκοπος αντιοχείας, θα ήταν άγνωστος και άσημος. Ούτε καν θα τον τιμούσαμε σαν Άγιο. Θα γνωρίζαμε μόνο το όνομά του από τους ξηρούς Επισκοπικούς καταλόγους του Ευσεβίου Καισαρείας. Ουτε οι περίφημες, για το θεολογικό περιεχόμενό τους, επιστολές προς Εφεσίους, Μαγνησιεείς, Τραλλιανούς, Φιλαδελφεις, Σμυρναίους, Ρωμαίους, και προς Πολύκαρπον, που έγραψε κατα τον καιρό της συλλήψεώς του θα ήταν γνωστές· και συνεπώς η θεολογία της εκκλησίας μας θα ήταν πιο φτωχή. Πόσο μεγάλη η ευλογία του μαρτυρικοῦ του τέλους ύαο γι’ αυτον και για την εκκλησία ολόκληρη!
Ὁ Άγιος Ιγνάτιος δικάσθηκε στην Αντιόχεια και καταδικάσθηκε να φαγωθεί από τα λιοντάρια μέσα στο αμφιθέατρο της Ρώμης. Οι Ρωμαίοι, προφανώς θέλανε να τρομοκρατήσουν τους λαούς της Ασίας και της Ελλάδας, που πρόθυμα δεχόταν τον χριστιανισμό, και γι’ αυτό διοργανωσαν την πανηγυρική μεταγωγή του στη Ρώμη -συνοδεία στρατιωτών και άλλων συλληφθέντων- με πολύμηνη πορεία στην Μ. Ασία και την Ελλάδα. Το μήνυμα ήταν προφανές· προσέξτε δεν αστειευόμαστε η τιμωρία σας θα είναι παραδειγματική, σκληρή, και μακριά από τον τόπο σας. Κι όμως το επιχείρημα αυτό των Ρωμαίων έγινε boomerang καὶ στράφηκε εναντίον τους. Το θάρρος του Αγίου >Ιγνατίου, η αυτοθυσία του, ο πόθος για μαρτύριο, οι επιστολές που έγραψε και μάλιστα η προς Ρωμαίους -όπου παρακαλεί τους χριστιανούς της Ρώμης, που είχαν αρχίσει να κάνουν ενέργειες για να τον ελευθερώσουν, να μη του κάνουν το κακό και δεν τον αφήσουν να πεθάνει ως μάρτυρας- συντελέσαν να αναζωογονηθεί το φρόνημα των χριστιανών και να καταισχυνθουν οι ειδωλολάτρες.
Ας αφήσουμε όμως, τον Αντιοχειανό Άγιο Χρυσόστομο, να μας περιγράψει με τη χρυσή του γλώσσα την εξέλιξη του μαρτυρίου του Αγίου Ιγνατίου, όπως παρουσιάζεται σε σχετική ομιλία του. «Διωγμός μέγας ξέσπασε. Αυτούς που επρεπε να επαινούν, γιατί αφησαν την πλάνη των ειδώλων, τις ανθρωποθυσίες, την ανηθικότητα, αυτούς κυνηγούσαν. Και ειδικώτερα κυνηγούσαν τους ποιμένες. Πίστευαν ότι αν τους εξοντώσουν θα εξοντωθούν και τα ποίμνια. Δεν γνώριζαν ότι ο Θεός διοικεί την εκκλησία. Δεν τους έσφαζε ο διάβολος στις πόλεις τους αλλά εκτός έδρας, για να τους ταλαιπωρήσει Επιπλέον και για να τους σπάσει το ηθικό. Δεν τους αφηνε να εχουν τη συμπαράσταση του ποιμνίου τους, ούτε και την τιμή και την επευφημία. Κι ομως αυτό τους έκανε δυνατούς και διάσημους. Δυνατούς, γιατί συνοδοιπόρο είχαν τον Χριστό και τις τοπικές εκκλησίες. Διάσημους, γιατί τους γνώριζαν και άλλες εκκλησίες και γιατί γινόταν Ιεραπόστολοι παγκόσμιοι. 
όταν εστελναν τον Παύλο στη Ρώμη πίστευαν ότι τον εξόντωναν. Κι όμως στην πραγματικότητα ο Θεός τον έστελνε εκεί για να τους κατηχήσει. Το ίδιο συνέβη και με τον Άγιο Ιγνάτιο. Η αυτοθυσία του και ο πόθος του μαρτυρίου του άφησαν έκπληκτους και άφωνους τους πάντες. Ο Ιγνάτιος ανέτειλε ως ο ήλιος στην ανατολή (Αντιόχεια) και έδυσε στη δύση (Ρώμη). Μάλλον ανώτερος απο ήλιος, διότι δεν έδινε φώς αισθητο αλλά το νοητό φως της διδασκαλίας. Και όταν «έδυσε» δεν ήρθε νύχτα αλλά ολόλαμπρη πνευματικη ημέρα. Ο Πέτρος, Ο Παῦλος, Ο Ιγνάτιος, θυσιάστηκαν στη Ρώμη για να καθαρίσουν με το αίμα τους τη πόλη απο το αίμα των ειδώλων και για ν’ αποδείξουν έμπρακτα την Ανάσταση του Χριστού και την αιώνια ζωή. Οταν ζούσε ο Χριστός οι μαθητές του φοβόταν τον θάνατο· Όταν όμως πέθανε δεν τον φοβόταν αλλά αντίθετα επιζητούσαν το μαρτύριο. Η θεία πρόνοια τον έφερε να μαρτυρήσει στη μέση του θεάτρου μπροστά σ’ όλη τη Ρώμη. Πέθανε όχι μόνο γενναία αλλά και με ευχαρίστηση, διότι πήγαινε σε κάτι καλύτερο. Τέτοιοι είναι αυτοι που είναι ερωτευμένοι. Ο,τι κι αν πάθουν υπερ εκείνων που αγαπούν το δέχονται με ηδονή. 
Ο Ιγνάτιος μιμήθηκε τους Αποστόλους όχι μόνο στην προθυμία αλλά και στη χαρα που νοιώθανε μετα τη μαρτύρια (Πράξ. 5,41). Η Ρώμη δέχθηκε το αίμα του και η Αντιόχεια τα λείψανά του. Γύρισε το ποσό με τόκο στον κάτοχό του. Τον αποστείλατε Επίσκοπο και τον δεχθήκατε ως μάρτυρα. Τον προπέμψατε με ευχές και τον δεχθήκατε με στεφάνια. Ας ερχόμαστε καθημερινα εδω στα λείψανά του κι όχι μόνο στη γιορτή του. Οταν έχουμε λύπες για να απελευθερωθούμε απ’ αυτές κι όταν έχουμε χαρές για να τις διατηρήσουμε. Οχι μόνο το λείψανο του εχει χάρη αλλά και η λάρνακά του. Εάν το σώμα του Ελισσαίου ανέστησε νεκρό στην Παλαιά Διαθήκη (Δ΄ Βάσ. 13.21) πολύ περισσότερο αυτό μπορεί να συμβεί στο καιρό της Καινής Διαθήκης. Γι’ αυτό ο Θεός αφήνει τα λείψανα των Αγίων για ν’ αποκτήσουμε τὸ ζύλο τους. Να έχουμε λιμάνι για το κακά πού μας συμβαίνουν. Ας προτιμάμε από κάθε ευχαρίστηση και ηδονή την προσέλευση στα Άγια λείψανα». Αναφέραμε προηγουμένως, ότι ο Άγιος Ιγνάτιος αν δεν μαρτυρούσε θα πέθαινε άγνωστος και άσημος. Ο Άγιος Χρυσόστομος όμως τον εξυμνεί και πρίν γίνει μάρτυρας. Ας ακούσουμε το σκεπτικό του.
Α΄ Ο Άγιος Ιγνάτιος οταν ανέγκλητος, χωρίς αυθάδεια, οργή, μέθη, αισχροκέρδεια. Δεν ηταν πλήκτης, αλλά φιλόξενος, φιλάγαθος, σώφρων, δίκαιος, ίσιος, εγκρατής, διδακτικός, αντιαιρετικός, απολογητής, επιεικής άμαχος. Απο που το ξέρουμε αυτό; Απο τις αρετές που απαιτεί ο Παύλος για να έχουν οι Επίσκοποι (ο΄ Τομ. 3,1-3 καὶ Τίτ. 1,7-9). αναφέραμε οτι ο Ιγνάτιος ήταν Αποστολικός πατέρας και συνεπώς τον χειροτόνησαν οι Απόστολοι, που φυσικό ήταν να τηρήσουν τις προδιαγραφές που οι ίδιοι εβαλαν (πρβλ. Ο΄Τομ.5,22 «χειρας ταχέως μηδενα επιτίθει, μηδε κοινώνει αμαρτίαις αλλοτρίαις). Οταν χειροτονεις Επίσκοπο ένα ανάξιο, είναι σαν να δίδεις ένα ξίφος σ’ ένα παράφρονα. Οτι φόνους κάνει εκείνος, υπεύθυνος είναι αυτός που του το έδωσε. Β΄ Χειροτονήθηκε Επίσκοπος σε καιρό διωγμών και πολέμου ανηλεους κατα της εκκλησίας. Επίσης ήταν η περίοδος που οι χριστιανοί ήταν νεόφυτοι στη πίστη και γι’ αυτό πλήρεις ατελειών και χρειαζόταν οι Απόστολοι να έχουν πολύ υπομονή και να δείχνουν μεγάλη συγκατάβαση. Κι αυτο τους κούραζε περισσότερο απο τους διωγμούς. «Τις ἀσθενεί και ουκ ασθενώ; τις σκανδαλίζεται, και ουκ εγω πυρουμαι (Β΄Κόρ.11,29); Πόσο θάρρος και γενναιότητα αλλά και υπομονή και υποχωρητικότητα έπρεπε να εχει ένας Επίσκοπος εκείνης της περιόδου.
Γ΄ Ανέλαβε την διαποίμανση της Αντιοχείας, μιας απο τις μεγαλύτερες πόλεις της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ειχε, όπως αναφέρει ο Χρυσόστομος, 200.000 κατοίκους καὶ μαζι με τυὺς δούλους, υπολογίζουν οι ιστορικοί, έφθανε τις 500.000. Πόσο ικανός και Άγιος Επίσκοπος χρειαζόταν γι’ αυτή τη πόλη;
Δ΄ Διαδέχθηκε τον Απόστολο Πέτρο, που κατα τον ιερό Χρυσόστομο, ήταν ο πρώτος Επίσκοπός της Αντιοχείας. Οταν βγάζεις ένα μεγάλο λίθο απο το θεμέλια ενός οικοδομήματος, φροντίζεις να τον αντικαταστήσεις με άλλον ισοδύναμο. Λοιπόν ο Άγιος Ιγνάτιος ΄ταν ισοδύναμος με τον Απόστολο Πέτρο, στον οποίο -ως εκπρόσωπο όλων τωνν μαθητών- Ο Θεός έδωσε τα κλειδιά της βασιλείας των ουρανών.
Πόσο μέγας λοιπόν υπήρξε ο Άγιος Ιγνάτιος, ο Θεοφόρος, ο Αποστολικός πατήρ, ο Επίσκοπος, ο μάρτυρας!
Ο Ιγνάτιος συνέταξε 7 γνήσιες επιστολές, οι οποίες ήταν:
Προς Εφεσίους
Προς Μαγνησιείς
Προς Τραλλιανούς
Προς Ρωμαίους
Προς Φιλαδελφείς
Προς Σμυρναίους
Προς Πολύκαρπον
Ιερό Προσκύνημα Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου
Το Ιερό Προσκύνημα "Αγ. Ιγνάτιος ο Θεοφόρος", είναι ενα σύγχρονο κτιριακό συγκρότημα, κτισμένο στον ημιορεινό οικισμό Ζόγκα Ελληνικού, επαρχίας Άργους, Νομού Αργολίδος.
Ο δραστήριος Σύλλογος Ποντίων Αργολίδος εχει καθιερώσει να τιμά πανηγυρικά κατ' έτος στο Ι. Προσκύνημα του Αγ. Ιγνατίου:
α) την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Παναγίας Σουμελά) κατά την πρώτη Κυριακή μετά την απόδοσιν της εν λόγω εορτής και
β) την μνήμη του Αγ. Mεγαλομάρτυρος Ευγενίου, προστάτου των Ποντίων, στις 21 Ιανουαρίου.
Το Ιερό Προσκύνημα είναι κτισμένο σε υψόμετρο 350 μ. και βρίσκεται μέσα σ' ενα ωραιότατο τοπίο κατάφυτο απο ελαιόδενδρα. Απέχει απα την πόλη του άργους 13 χιλ. και απο το Κεφαλάρι του Άργους 7 χιλ..
