ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ 17 Αποκ. 17,1 Καὶ ἦλθεν εἷς ἐκ τῶν ἑπτὰ ἀγγέλων τῶν ἐχόντων τὰς ἑπτὰ φιάλας, καὶ ἐλάλησε μετ᾿ ἐμοῦ λέγων· δεῦρο δείξω σοι τὸ κρῖμα τῆς πόρνης τῆς μεγάλης τῆς καθημένης ἐπὶ ὑδάτων πολλῶν,
Αποκ. 17,1 Και ήλθεν από τον ουρανόν ένας εκ των επτά αγγέλων, που είχαν τας επτά φιάλας, και συνωμίλησε μαζή μου, λέγων· “έλα να σου δείξω την κατάκρισιν και καταδίκην της πόρνης της μεγάλης (της διεφθαρμένης, δηλαδή, και εξηχρειωμένης πολυαρίθμου πόλεως), η οποία κάθεται επάνω εις ύδατα πολλά (τα οποία συμβολίζουν λαούς και έθνη με αμαρτωλά και γήϊνα φρονήματα, ωσάν την μεγάλην πόλιν).
Αποκ. 17,2 μεθ᾿ ἧς ἐπόρνευσαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς, καὶ ἐμεθύσθησαν οἱ κατοικοῦντες τὴν γῆν ἐκ τοῦ οἴνου τῆς πορνείας αὐτῆς.
Αποκ. 17,2 Με αυτήν διεφθάρησαν και εξεφαυλίσθησαν οι βασιλείς της γης και εμέθυσαν οι κάτοικοι της γης από τον οίνον της πορνείας της” (από την μεθυστικήν ζάλην και παραφοράν της ηθικής εξαθλιώσεώς της).
Αποκ. 17,3 καὶ ἀπήνεγκέ με εἰς ἔρημον ἐν πνεύματι. καὶ εἶδον γυναῖκα καθημένην ἐπὶ τὸ θηρίον τὸ κόκκινον, γέμον ὀνόματα βλασφημίας, ἔχον κεφαλὰς ἑπτὰ καὶ κέρατα δέκα.
Αποκ. 17,3 Και με μετέφερε εν εκστάσει κατά ένα τρόπον πνευματικόν εις ένα τόπον έρημον από την χάριν του Θεού και τους ανθρώπους του Θεού. Και είδα μίαν γυναίκα (που εξεικόνιζε την διεφθαρμένην Ρωμην) να κάθεται επάνω στο θηρίον το κόκκινον (το αιμοχαρές και αιματοβαμμένον από τα εγκλήματά του), το οποίον ήτο γεμάτον από βλασφημίας και είχε επτά κεφαλάς και δέκα κέρατα (τα οποία συμβολίζουν ασεβείς αυτοκράτορας, που είχαν θεοποιήσει τον εαυτόν τους).
Αποκ. 17,4 καὶ ἡ γυνὴ ἦν περιβεβλημένη πορφυροῦν καὶ κόκκινον καὶ κεχρυσωμένη χρυσίῳ καὶ λίθῳ τιμίῳ καὶ μαργαρίταις, ἔχουσα ποτήριον χρυσοῦν ἐν τῇ χειρὶ αὐτῆς, γέμον βδελυγμάτων, καὶ τὰ ἀκάθαρτα τῆς πορνείας τῆς γῆς,
Αποκ. 17,4 Και η γυναίκα αυτή εφορούσε πολύτιμον πορφυρούν ένδυμα, κατακόκκινον όμως από τα αίματα, και ήτο χρυσωμένη και κοσμημένη με χρυσά στολίδια και πολυτίμους λίθους και μαργαριτάρια. Και είχε στο χέρι της ποτήρι χρυσό, που ήτο γεμάτο από τα αηδιαστικά βδελύγματα της αποχαλινωμένης ειδωλολατρίας· εκρατούσε δε ακόμη και τα ακάθαρτα έργα της φαυλότητός της, που εμόλυναν την γην.
Αποκ. 17,5 καὶ ἐπὶ τὸ μέτωπον αὐτῆς ὄνομα γεγραμμένον· μυστήριον, Βαβυλὼν ἡ μεγάλη, ἡ μήτηρ τῶν πορνῶν καὶ τῶν βδελυγμάτων τῆς γῆς.
Αποκ. 17,5 Και επάνω στο μέτωπον αυτής ήτο γραμμένον όνομα, που εφαίνετο μυστηριώδες και ακατάληπτο· “Βαβυλών η μεγάλη, η πρωτεύουσα και η μητέρα πολυαρίθμων διεφθαρμένων πόλεων, τόπος φαυλότητος και ειδωλολατρίας, που είναι βδελύγματα της γης”.
Αποκ. 17,6 καὶ εἶδον τὴν γυναῖκα μεθύουσαν ἐκ τοῦ αἵματος τῶν ἁγίων καὶ ἐκ τοῦ αἵματος τῶν μαρτύρων Ἰησοῦ. καὶ ἐθαύμασα ἰδὼν αὐτὴν θαῦμα μέγα.
Αποκ. 17,6 Και είδα αυτήν την γυναίκα να μεθά από το αίμα των Χριστιανών και από το αίμα των μαρτύρων του Ιησού, τους οποίους εμισούσε και κατεδίωκε, δια να τους εξοντώση. Και όταν την είδα, εθαύμασα μεγάλον θαυμασμόν και δια την μεγαλοπρεπή εμφάνισίν της και δια την εξοντωτικήν της δύναμιν εναντίον των πιστών.
Αποκ. 17,7 Καὶ εἶπέ μοι ὁ ἄγγελος· διατί ἐθαύμασας; ἐγὼ ἐρῶ σοι τὸ μυστήριον τῆς γυναικὸς καὶ τοῦ θηρίου τοῦ βαστάζοντος αὐτήν, τοῦ ἔχοντος τὰς ἑπτὰ κεφαλὰς καὶ τὰ δέκα κέρατα.
Αποκ. 17,7 Και μου είπεν ο άγγελος· “διατί εθαύμασες; Εγώ θα σου είπω και θα σου εξηγήσω το ακατάληπτον δια τους πολλούς μυστικόν, σχετικώς με την γυναίκα και με το θηρίον, που την βαστάζει, και το οποίον έχει τας επτά κεφαλάς και τα δέκα κέρατα.
Αποκ. 17,8 Τὸ θηρίον ὃ εἶδες, ἦν καὶ οὐκ ἔστι, καὶ μέλλει ἀναβαίνειν ἐκ τῆς ἀβύσσου καὶ εἰς ἀπώλειαν ὑπάγειν· καὶ θαυμάσονται οἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς, ὧν οὐ γέγραπται τὸ ὄνομα ἐπὶ τὸ βιβλίον τῆς ζωῆς ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, βλεπόντων τὸ θηρίον ὅτι ἦν, καὶ οὐκ ἔστι καὶ παρέσται.
Αποκ. 17,8 Το θηρίον, το οποίον είδες (και το οποίον συμβολίζει τους ασεβείς και τον εαυτόν τους θεοποιούντας αυτοκράτορας, όπως και τας διεφθαρμένας βασιλείας των) ήτο κάποτε και δεν υπάρχει πλέον, διότι έχει συντριβή. Και μέλλει πάλιν να ανεβή από την άβυσσον και να ενσαρκωθή στο πρόσωπον των αθέων ηγετών και αυτοκρατοριών, αλλά και πάλιν μέλλει να υπάγη στον όλεθρον και τον αφανισμόν κατανικημένον από την δύναμιν του Χριστού. Και οι κάτοικοι της γης, των οποίων το όνομα δεν είναι γραμμένον στο βιβλίον της ζωής από τότε που εκτίζετο ο κόσμος, θα θαυμάσουν, όταν ίδουν ότι το θηρίον υπήρχε μεν κάποτε και δεν υπάρχει, και όμως πάλιν θα παρουσιασθή.
Αποκ. 17,9 Ὧδε ὁ νοῦς ὁ ἔχων σοφίαν. αἱ ἑπτὰ κεφαλαὶ ὄρη ἑπτά εἰσιν, ὅπου ἡ γυνὴ κάθηται ἐπ᾿ αὐτῶν,
Αποκ. 17,9 Εδώ δείχνεται ο νους, ο οποίος έχει την σοφίαν του Θεού. Αι επτά κεφαλαί, επί των οποίων κάθεται η γυναίκα, συμβολίζουν επτά όρη, επάνω εις τα οποία η διεφθαρμένη Ρωμη είναι κτισμένη.
Αποκ. 17,10 καὶ βασιλεῖς ἑπτά εἰσιν· οἱ πέντε ἔπεσαν, ὁ εἷς ἐστιν, ὁ ἄλλος οὔπω ἦλθε, καὶ ὅταν ἔλθῃ, ὀλίγον αὐτὸν δεῖ μεῖναι.
Αποκ. 17,10 Συμβολίζουν ακόμη και επτά βασιλείς, που εκπροσωπούν επτά βασιλείας ασεβείς και διεφθαρμένας. Αι πέντε, αι προχριστιανικαί, έπεσαν, η μία υπάρχει ακόμη. Η άλλη, η του αντιχρίστου, δεν ήλθεν ακόμη. Και όταν έλθη θα είναι προσωρινή και παροδική. Ολίγον χρόνον θα μείνη σύμφωνα με το σχέδιον του Θεού.
Αποκ. 17,11 καὶ τὸ θηρίον ὃ ἦν καὶ οὐκ ἔστι, καὶ αὐτὸς ὄγδοός ἐστι, καὶ ἐκ τῶν ἑπτά ἐστι, καὶ εἰς ἀπώλειαν ὑπάγει.
Αποκ. 17,11 Και το θηρίον, το οποίον ήτο και δεν υπάρχει πλέον, είναι και αυτό ο όγδοος βασιλεύς, που κατά τα φρονήματα και την κακίαν είναι από τους επτά προηγουμένους βασιλείς, (διότι αυτό ενέπνεε και εκείνους). Και αυτό θα είναι παροδικόν, διότι βαδίζει προς την καταστροφήν και τον εξαφανισμόν.
Αποκ. 17,12 καὶ τὰ δέκα κέρατα ἃ εἶδες δέκα βασιλεῖς εἰσιν, οἵτινες βασιλείαν οὔπω ἔλαβον, ἀλλ᾿ ἐξουσίαν ὡς βασιλεῖς μίαν ὥραν λαμβάνουσι μετὰ τοῦ θηρίου.
Αποκ. 17,12 Και τα δέκα κέρατα, τα οποία είδες, συμβολίζουν δέκα βασιλείς, οι οποίοι δεν εβασίλευσαν ακόμη, αλλά σαν βασιλείς παίρνουν βασιλικήν εξουσίαν επί μίαν ώραν (επί μικρόν δηλαδή χρονικόν διάστημα) και θα βασιλεύσουν μαζή με το θηρίον ολίγον χρόνον.
Αποκ. 17,13 οὗτοι μίαν γνώμην ἔχουσι, καὶ τὴν δύναμιν καὶ τὴν ἐξουσίαν αὐτῶν τῷ θηρίῳ διδόασιν.
Αποκ. 17,13 Και αυτοί έχουν τα ίδια φρονήματα και τας ιδίας διαθέσεις, και δίδουν στο θηρίον την δύναμιν και την εξουσίαν των.
Αποκ. 17,14 οὗτοι μετὰ τοῦ ἀρνίου πολεμήσουσι, καὶ τὸ ἀρνίον νικήσει αὐτούς, ὅτι κύριος κυρίων ἐστὶ καὶ βασιλεὺς βασιλέων, καὶ οἱ μετ᾿ αὐτοῦ κλητοὶ καὶ ἐκλεκτοὶ καὶ πιστοί.
Αποκ. 17,14 Αυτοί, (μοχθηρά και αιμοβόρα όργανα του θηρίου καθώς είναι) θα πολεμήσουν εναντίον του Αρνίου, αλλά θα τους νικήση το Αρνίον, διότι είναι κύριος των κυρίων και βασιλεύς των βασιλέων, και αυτοί που είναι μαζή του και αποτελούν την βασιλικήν του παράταξιν, είναι οι προσκεκλημένοι και διαλεγμένοι από τον Θεόν πιστοί”.
Αποκ. 17,15 Καὶ λέγει μοι· τὰ ὕδατα ἃ εἶδες, οὗ ἡ πόρνη κάθηται, λαοὶ καὶ ὄχλοι εἰσὶ καὶ ἔθνη καὶ γλῶσσαι.
Αποκ. 17,15 Και μου είπεν ο άγγελος· “τα νερά, τα οποία είδες, επάνω εις τα οποία εκάθητο η διεφθαρμένη πόλις, η Ρωμη, είναι λαοί και όχλοι και έθνη και γλώσσαι διάφοροι, επάνω εις τα οποία κυριαρχεί η πόρνη, δηλαδή η ενσάρκωσις της διαφθοράς.
Αποκ. 17,16 καὶ τὰ δέκα κέρατα ἃ εἶδες καὶ τὸ θηρίον, οὗτοι μισήσουσι τὴν πόρνην καὶ ἠρημωμένην ποιήσουσιν αὐτὴν καὶ γυμνήν, καὶ τὰς σάρκας αὐτῆς φάγονται, καὶ αὐτὴν κατακαύσουσιν ἐν πυρί.
Αποκ. 17,16 Και τα δέκα κέρατα, που είδες και τα οποία συμβολίζουν δέκα βασιλείς και το θηρίον, που τους εμπνέει, όλοι αυτοί θα μισήσουν την διεφθαρμένην Ρωμην και την κοσμοκρατορίαν της, θα εξεγερθούν εναντίον της, (διότι ανάμεσα στους κακούς κυριαρχεί κατά κανόνα το ανθρωποκτόνον και καταστρεπτικόν μίσος) και θα την κάμουν έρημον και γυμνήν από τα πλούτη και την δόξαν της, θα καταφάγουν τας σάρκας της (θα διαμοιρασθούν δηλαδή μεταξύ των τας περιοχάς της) και θα την κατακαύσουν με φωτιάν.
Αποκ. 17,17 ὁ γὰρ Θεὸς ἔδωκεν εἰς τὰς καρδίας αὐτῶν ποιῆσαι τὴν γνώμην αὐτοῦ, καὶ ποιῆσαι μίαν γνώμην καὶ δοῦναι τὴν βασιλείαν αὐτῶν τῷ θηρίῳ, ἄχρι τελεσθῶσιν οἱ λόγοι τοῦ Θεοῦ.
Αποκ. 17,17 Διότι ο Θεός, (που υποτάσσει και τους κακούς εις τα σχέδια του) έδωσεν εις τας καρδίας των βουλήν και απόφασιν να κάμουν το θέλημά του και να συμφωνήσουν με μίαν γνώμην μεταξύ των και να δώσουν την βασιλείαν των στο θηρίον, μέχρις ότου λάβουν πλήρη πραγματοποίησιν οι λόγοι του Θεού.
Αποκ. 17,18 καὶ ἡ γυνὴ ἣν εἶδες ἔστιν ἡ πόλις ἡ μεγάλη ἡ ἔχουσα βασιλείαν ἐπὶ τῶν βασιλέων τῆς γῆς.
Αποκ. 17,18 Και η γυναίκα, την οποίαν είδες, είναι η πόλις η μεγάλη, η Ρωμη, η οποία εκτείνει τώρα την κυριαρχίαν της επάνω στους βασιλείς της γης”, (δια να θερίση μετ' ολίγον την καταστροφήν της από αυτούς τούτους τους βασιλείς).(συνεχίζεται)
