«Οί Ρίζες τού Χριστιανισμού πρέπει νά αναζητούνται όχι στόν Ιουδαϊσμό, αλλά στήν φιλοσοφία τών Ελλήνων».(Μπρούνο Μπάουερ 1887). Ελληνίζον κήρυγμα
Παραθέτω ενδεικτικώς μερικές βασικές αντιλήψεις τών Ελλήνων πού ό καθένας τίς αναγνωρίζει καί στό κήρυγμα τού Ιησού.
Χείλων ό Λακεδαιμόνιος:«Τά μέν υψηλά ταπεινών, τά δέ ταπεινά υψών».
Ιησούς:«Οστι δέ υψώσ εαυτόν, θέλει ταπεινωθή καί όστις ταπεινώση εαυτόν, θέλει υψωθή» (Ματθ.ΚΓ.12)
Ησίοδος: «Λείη μέν οδός (πρός τό κακόν)…μακρύς δέ καί όρθιος οίμος είς αυτήν (πρός αρετήν).
Ιησούς: «Ευρύχωρος ή οδός ή φέρουσα είς τήν απώλειαν …καί τεθλιμμένη ή οδός ή φέρουσα είς τήν ζωήν».
Απολλώνιος Τυανεύς: «Αδύνατον ώς φιλόσοφοι νά μισούμε καί νά μήν βοηθούμε τόν συνάνθρωπόν μας».
Ιησούς: «Αγαπάτε καί τούς εχθρούς υμών».
Σωκράτης: «Σκοπός τού ανθρώπου είναι ή πραγμάτωσις τού Αγαθού χωρίς νά υπολογίζη τούς κινδύνους πού αυτή ή επιδίωξις συνεπάγεται γιά τήν ζωή του».
Ιησούς: « Σάς στέλνω ώς πρόβατα μεταξύ τών λύκων».
Δημόκριτος:«Κίβδυλοι καί υποκριτές, κάνουν τά πάντα μέ τά λόγια,αλλά στήν πράξι τίποτα, ενώ κάνουν τά αίσχιστα εκφωνούν άριστους λόγους»
Ιησούς: « Ουαί υμίν Φαρισαίοι υποκριταί ».
Πίνδαρος: «Εν ανδρών, έν Θεών γένος», ‘Ο ’Αρατος τό επανέλαβε «τού γάρ (Θεού) καί γένος εσμέν». (είμεθα έκ τού Θεού τό γένος).
Ιησούς: «Ο Θεός είναι πατέρας μας», άρα είμεθα τού γένους του.
Θρασύμαχος: « Η δικαιοσύνη είναι ή πιό σπουδαία αρετή».
Ιησούς: «Μακάριοι οί πεινώντες καί διψώντες διά δικαιοσύνην».
Δημόκριτος: «’Αγαθόν ού τό μή αδικείν, αλλά τό μή θέλειν».
Ιησούς: « ά σύ μισείς, εταίρω μή ποιήσεις».
Φωκίων:(πίνοντας τό Κώνιον, είπε στόν υιόν του)«Ού μνησικακείνΑθηναίοις».
Ιησούς: « Αφες αυτοίς. Ού γάρ οίδασιν τί ποιούσιν».
Τί είπαν άλλες προσωπικότητες κατά διαφόρους εποχάς
Beetoven: «Σωκράτης καί Ιησούς τά πρότυπά μου».
Nitche: (διά Πλάτωνα) « Ο πρό Χριστού χριστιανός».
Harnack «Ο Ιησούς ίσταται εντός τής σφαίρας τής Ελληνικής σκέψεως…ενέπνεε τόν καθαρόν αέρα τής Ελληνικότητος καί έπινε από Ελληνική πηγή» ( “what is Cristianity”. Ediburg 1901).
Ed. Hatch Είς τό έργον του: (“The influence of the Greek ideas on Cristianity” N.Y. 1957), μάς λέγει , ή επί τού Ορους ομιλία (τού Χριστού) είναι ή διακήρυξις ενός νέου νόμου, δηλ. ή κατάλυσις τού Μωσαϊκού.
J. Leipoldt: «Ο Ιησούς μέ τήν ανύψωσι τής πρός τόν πλησίον αγάπης σέ ύψιστο ηθικό αξίωμα, απέρριψε κάθε Ιουδαϊκό έθιμο πού ερχόταν σέ αντίθεσι πρός αυτήν, ενώ βρισκόταν πλησιέστερα πρός τήν Ελληνική Σκέψι καί ιδιαιτέρως τήν Στωική. Απέρριπτε τίς διατάξεις τής Π.Δ.πού έρχονταν σέ αντίθεσι πρός τήν ανωτέρω αντίληψιν τής ζωής καί έτσι συνέπιπτε μέ τόν Ελληνισμό» (Jesu Verhaltnis zu Griechen und Juden-Leipzing- 1941). Εξ’άλλου ό μέγιστος τών διδασκάλων τής Δυτικής εκκλησίας, ό Αυγουστίνος στίς «εξομολογίσεις του» διαπιστώνει ότι ή Πλατωνική φιλοσοφία καί ή Χριστιανική Θεολογία συμπίπτουν, «όχι κατά λέξιν αλλά κατά πνεύμα». Ό ίδιος στό άλλο του έργο «Η πολιτεία τού Θεού» μάς λέγει: «Οί Πλατωνικοί είναι οί πλησιέστεροι πρός τόν Χριστιανισμό σέ ότι αφορά στήν λογική καί στήν ηθική».
Ακόμη καί ό αντιχριστιανός Kelso παρατηρεί ότι ολα τά ηθικά διδάγματα τά είχαν πή οί Ελληνες, ακόμα καί τήν συμβουλή: «νά στρέφεις καί τήν άλλην παρειάν» υπάρχει στόν Πλάτωνα. Ενώ ό χαλκέντερος Ωριγένης αντιπαρατηρεί: «Ο Πλάτων απευθυνόταν στήν υψηλή κοινωνία» καί όχι όπως ό Ιησούς στά πλήθη. 1
‘Ο ’Ιησούς δέν ήταν ‘Εβραίος
Ο Ιησούς δέν ήταν Εβραίος. Αυτοδιαχωρίζεται λέγοντας πρός αυτούς απευθυνόμενος όπως ένας πού δέν έχει τήν ίδια καταγωγή καί θρησκεία μέ αυτούς: «κατά τόν νόμον πού είναι ιδικός σας……», (Ιωάν.Η.17). «Σείς πράττετε τά έργα τού πατρός σας…..». (Ιωάν.Η.41).«Εσείς έχετε πατέρα τόν διάβολον….». [ Υμείς (εσείς) έκ τού πατρός τού διαβόλου εστέ(είσθε)] (Ιωάν. Η.44). Αρνείται ότι κατάγεται από τόν Δαβίδ. «Είμαι υιός τού Θεού καί ουχί τού Δαβίδ».(Λουκ. Κ. 41-46). Αναφερόμενος στούς νόμους τού Μωυσέως, στήν περιτομή, στήν καταγωγή από τόν Αβραάμ, χρησιμοποιεί τό «Υμίν» δηλ. «Εσείς» καί όχι τό «Εμείς».(Ιωάν. ΣΤ.58). Αλλά καί οί Εβραίοι αμφισβητούν τήνΕβραϊκότητα τούΙησού.«Αλλοι έλεγον:Αυτός είναι ό Χριστός. Αλλοι έλεγον δέν είναι δυνατόν….Προεκλήθη λοιπόν διαίρεσις καί διαφωνία μεταξύ τού λαού δι’αυτόν». (Ιωάν.Ζ.41-43). Καί επειδή δέ «προφήτης έκ Γαλιλαίας ούκ εγείρεται». (καί επειδή ή Γαλιλαία δέν βγάζει προφήτες), (Ιωάν.Ζ.52). Ενώ αλλού τόν θεωρούν Σαμαρείτην.(Ιωάν.Η. 48).Αλλού Φιλισταίον, καί διαβάζουμε σέ μιά προσευχή πρός τό Θεό: «Σέ εξορκίζουμε ακόμα καί στήν ψυχή τού Φιλισταίου Ιησού». (απόκρυφο Ιορδαϊκό Ευαγγέλιο Λ.Θ.8-11 καί 29,2)
Καί οί Φαρισαίοι μαζύ μέ τούς Γραμματείς φέρονται νά λένε γιά τόν Ιησού: «Καί άν τά τέκνα σου υπερασπισθούν αυτόν τόν Φιλισταίο, τότε σέ απαρνούμεθα» (ΧΧΙΧ,2). Φιλισταίοι μέ τήν κυριολεκτική έννοια τού όρου δέν υπήρχαν πλέον εκείνη τήν εποχή.Υπήχε όμως ακόμη ή ανάμνησις τών Ελλήνων, πού δέν επέτρεπαν στόν Ισραήλ νά κατακτήση ολόκληρη τήν Παλαιστίνη.Συνεπώς ό όρος «Φιλισταίος» χρησιμοποιείται γιά νά δηλώση τόν μή Εβραίο, κάτοικο τής Παλαιστίνης, τόν Ελληνικής καταγωγής ή Ελληνίζοντα Γαλιλαίο.Ο Πιλάτος άκουσε περί Γαλιλαίου καί ρώτησε άν ό Ανθρωπος είναι Γαλιλαίος,καί γνωρίζοντας ότι είναι τής δικαιοδοσίας τού Ηρώδου τόν έστειλε στόν Ηρώδην (Λουκ.Κ.Γ.6-7) Κατά τό (απόκρυφο) Ευαγγέλιο τού Νικοδήμου, οί υποστηρίζοντες τόν Ιησού «είναι τέκνα τών Ελλήνων». ’Αλλοτε: «εδίωκον τόν Ιησού οί Ιουδαίοι καί εζήτουν αυτόν αποκτείναι ότι ταύτα εποίει έν Σαββάτω» (Ιωάν. Ε.16), δηλ. παρεβίαζε βασικήν εντολή τού Ιουδαϊσμού καί επίσης επειδή: «πατέρα ίδιον έλεγε τόν Θεόν» (Ιωάν. Ε.18) ύβρις ανήκουστη γιά έναν Ιουδαίον.
‘Ο ’Ιησούς ‘Ελληνίζει
Ο Ιησούς κατάγεται από τήν Γαλιλαία, διαμένει σ’αυτήν εκεί διδάσκει καί σ’αυτήν καταφεύγει όταν κινδυνεύει. «Ού γάρ ήθελεν έν τή Ιουδαία περιπατείν ότι εζήτουν Αυτόν Ιουδαίοι αποκτείναι». (Ιωάν.7.1). Μία από τίς σύντομες καί ελάχιστες επισκέψεις του στήν Ιουδαία, εξοντώνεται. Ο Ιησούς διαμένει στήν Ελληνιστική Καπερναούμ τής οποίας τό νόμισμα δέ ήτο τό Εβραϊκό «Σεκέλ» αλλά ή Ελληνική δραχμή.«Ελθόντων δέ αυτών είς Καπερναούμ προσήλθον οί τά δίδραχμα λαμβάνοντες».(Ματθ.17.24) Δέν υποστηρίζω ότι ό Ιστορικός Ιησούς ήταν Ελληνας, δέν ήταν όμως καί φυλετικώς Εβραίος. (καίτοι μερικοί θέλουν νά πιστεύουν ότι ήτο).
Δέν τρέφει σεβασμόν στό νόμο ούτε στήν παράδοση ούτε στά ήθη καί έθιμα τών Εβραίων. Γι’αυτούς είναι ένα «σκάνδαλο» μία πρόκλησις, μία ύβρις, Εν τούτοις ό ίδιος ό Ιησούς τό έχει επαναλάβη ότι ήτο υιός Θεού
Τίποτε δέν τό αποκλείει όμως νά ήτο ή μήτηρ Αυτού, καθ’ότι κατά τόν Ιωάννην Δαμασκηνόν, ( «όμιλία διά τήν γέννησιν τής Παναγίας») γεννήθηκε στήν Σεπφώριδα τής Γαλιλαίας, πόλις Ελληνιστική, απείχε μόλις πέντε χιλιόμ. από τήν γενέτειρα τού Ιησού Ναζαρέτ. Ο Ιησούς ήτο Γαλιλαίος γεννήθηκε καί ανατράφηκε σέ περιβάλον Ελληνιστικό. Η οικογένειά του ανήκε στούς εξιουδαϊσθέντες Γαλιλαίους γεγονός πού συνέβει 100 έτη πρίν από τήν γέννησίν του. Γι’αυτό ή «ιουδαϊκότης» του είναι επιφανειακή, δέν έχει ρίζες.Επί πλέον,ζεί σέ περιβάλλον ελληνιστικό γνωρίζει τά Ελληνικά ήθη καί έθιμα καί προφανώς έχει καί Ελληνική παιδεία – κατέχει τήν Ελληνικήν φιλοσοφία καί ότι πρέπει νά μιλούσε Ελληνικά είναι ευρέως παραδεκτόν.(Σημείωσις συντάκτου: Jesus presumably spoke all three languages, Greek, Hebrew and Aramaic -
Ο Ιησούς πιθανόν νά μιλούσε καί τίς τρείς γλώσσες, Ελληνικά, Εβραϊκά, καί Αραμαϊκά, Times magazine, April 16, 2001 page 57). Οπως ό Ιησούς έτσι καί οί μαθητές του καθώς καί ό Παύλος εκήρυξαν εκτός Ιουδαίας, στόν κόσμο τών Ελλήνων, καί τών εξελληνισμένων,«μή είς τήν διασποράν τών Ελλήνων μέλλει πορεύεσθαι καί διδάσκειν τούς ‘Ελληνας; (Ιωάν.Ζ.35).
Οσοι δέ από τούς μαθητάς του επέμειναν νά διδάξουν στήν Ιουδαία εξοντώθηκαν. Ολοι τους δέ κατήγοντο από τήν Γαλιλαία, εκτός τού Ιούδα τού Ισκαριώτου. Είς τήν μετέπειτα εξέληξιν τού Χριστιανισμού τά Ελληνικά στοιχεία επέδρασαν αποφασιστικά ώς πρός τήν διαμόρφωσιν τής
Ορθοδοξίας είς τήν οποίαν τά εξ ιουδαϊσμού στοιχεία νά έχουν πολλά απωθηθεί στό περιθώριο, (αλλά
καί πολλά ακόμη παραμένουν). Είναι ή πιό ανθρώπινη εκκλησία καί ή πιό συνδεδεμένη μέ τήν έννοια τού έθνους, τού Ελληνικού έθνους.Οί άλλες, ό καθολικισμός μέ τό αλάθητο τού Πάπα καί ό Προτεσταντισμός πού ταυτίζεται μέ τήν Εβραϊκή βίβλο έχουν πλήθος Ιουδαϊκών αντιλήψεων.
Τά όσα εδίδαξε (ό Ιησούς) εναρμονίζονται πλήρως μέ τίς Ελληνικές ιδέες. Οί θέσεις του είναι γενικώς όμοιες μέ αυτές τής Ελληνικής φιλοσοφίας καί στό κήρυγμά του σαφώς Ελληνίζει. Πραγματικά από τά πρώτα βήματα ή νέα θρησκεία, όχι μόνον μιλούσε, έγραφε καί εκήρρυτε στά Ελληνικά αλλά καί κυρίως σκεπτόταν, βασικώς Ελληνικά.
Μέ τήν άνοδο τού Βυζαντίου εξελληνίζεται καί ό Χριστιανισμός όπου ολοκληρώνεται ή Ελληνοποίησί του καί διαπλάθετε ήΟρθοδοξία, ενώ στή Δύση επιβιώνουν καί επικρατούν τά Ιουδαϊκά στοιχεία – Παπισμός, τό αλάθιτον τού Πάπα καί Προτεσταντισμός, αποδοχή τής Εβραϊκής Βίβλου.
