Eις τον Πρόχορον.Mίμημα ο Πρόχορος επιστηθίου,
Ώφθη αληθώς.Eύγε της προθυμίας!
Eις τον Nικάνορα.
Tο δίκτυόν σου Nικάνωρ Θεού Λόγω,
Πολλούς αγρεύσαν ερρύη τέλει βίου.
Eις τον Tίμωνα.
Tιμώ σε Tίμων ως Aποστόλων ένα,
Ως Mαρτύρων τε των κεκαυμένων ένα.
Eις τον Παρμενάν.
Έχει σε τύμβος,αλλά μέχρι σαρκίου,
Ψυχή γαρ η ση Παρμενά μετ’Aγγέλων.
Τετρὰς Μαθητῶν,τοῦ θεανθρώπου Λόγου,
Τριάδα σεπτὴν πᾶσι κηρύττει λόγῳ.
Εἰκάδι ὀγδοάτῃ Μυστῶν ξυνελήλυθε τετράς.
Ος εάν θέλη εν ημίν μέγας γενέσθαι,έσται υμών διάκονος".Όποιος,δηλαδή,θέλει να γίνει μέγας μεταξύ σας,είπε ο Κύριος,ας είναι υπηρέτης σας και ας μαθαίνει να γίνεται εξυπηρετικός στους άλλους.Σ'αυτή την κατηγορία ανθρώπων άνηκαν και οι απόστολοι - από τους 70 μαθητές του Κυρίου - Πρόχορος, Νικάνωρ,Τίμων και Παρμένος.Αυτοί ήταν μεταξύ των επτά εκλεγμένων διακόνων της πρώτης χριστιανικής Εκκλησίας των Ιεροσολύμων (Πράξ. στ' 5).Το έργο τους ήταν να υπηρετούν και να επιστατούν στη διατροφή των απόρων μελών της Εκκλησίας,ιδιαίτερα των ορφανών και των χηρών.Αλλά υπηρετούσαν και στη διάδοση του θείου λόγου.Έτσι αργότερα,ο μεν Πρόχορος ακολούθησε τον ευαγγελιστή Ιωάννη στη Μικρά Ασία,όπου έγινε επίσκοπος Νικομήδειας και αναδείχθηκε τέλειος διάκονος του επισκοπικού καθήκοντος.Ο δε Τίμων υπέστη μαρτυρικό θάνατο στη Βόστρα της Αραβίας,όπου είχε σταλεί να υπηρετήσει το Ευαγγέλιο.
Οι άλλοι δύο,ο Νικάνωρ και ο Παρμένος,πέθαναν στην Ιερουσαλήμ,εκτελώντας το διακονικό τους έργο.Κηδεύθηκαν από τους ίδιους τους Αποστόλους,κάτω από το πένθος όλης της Εκκλησίας,την οποία υπηρέτησαν με τόσο ζήλο και επιτυχία.Έτσι,ο καθένας χωριστά, αναδείχθηκε "πιστός διάκονος εν Κυρίω".Δηλαδή πιστός διάκονος στο έργο του Κυρίου.Απολυτίκιο.Ήχος δ'.Ταχύ προκατάλαβε.
Ως θείοι συνέκδημοι,των Αποστόλων Χριστού,θεόθεν εκρίθητε διακονείν ευσεβώς,τω θείω πληρώματι,Πρόχορε θεηγόρε,συν Νικάνορι άμα,Τίμων ο θεοκήρυξ.Παρμένος τε ο θείος, πρεσβεύοντες τω Κυρίω,υπέρ των ψυχών ημών.
