Ο Άγιος Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας.

Κηδευτής του Δεσπότη Χριστού.Απεβίωσε ειρηνικά.(Ματθ. κζ· 57, 59).

Ο Άγιος Ευδόκιμος.

Ο Άγιος Ευδόκιμος γεννήθηκε στη Καππαδοκία και έδρασε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Θεόφιλου (829-842).Οι γονείς του Βασίλειος και Ευδοκία ήταν άνθρωποι πλούσιοι και ευσεβείς.Η ορθόδοξη οικογένειά του τον ανέθρεψε σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου και γρήγορα ο Ευδόκιμος διακρίθηκε για το ήθος και τις αρετές του.Ο ηθικός βίος του και η φιλάνθρωπη δράση του εκτιμήθηκαν από τον αυτοκράτορα Θεόφιλο, ο οποίος τον διόρισε στρατοπεδάρχη της Καππαδοκίας αρχικά και αργότερα όλης της αυτοκρατορίας.Κατά την τέλεση των καθηκόντων του ο Ευδόκιμος ήταν πάντα δίκαιος και ταπεινόφρων,ενώ δεν σταμάτησε στιγμή να επιδίδεται στο φιλάνθρωπο έργο του.Ενώ βρισκόταν στο 33ο έτος της ηλικίας του ο Ευδόκιμος προσβλήθηκε από βαριά σωματική ασθένεια.Όταν παρέδωσε το πνεύμα του στο Κύριο,η χριστιανική κοινότητα βυθίστηκε σε θλίψη και ενταφίασε το τίμιο σώμα του ευλαβώς.

Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Εκ γης ο καλέσας σε,προς ουράνιους σκηνάς,τηρεί και μετά θάνατον,αδιαλώβητον, το σώμα σου Άγιε,συ γαρ εν σωφροσύνη,και σεμνή πολιτεία,μάκαρ επολιτεύσω,μη μολύνας την σάρκα.Διό εν παρρησία Χριστώ,πρέσβευε σωθήναι ημάς.

Εγκαίνια του Ναού της Θεοτόκου στις Βλαχερναίς και Προεόρτια Προόδου Τιμίου Σταυρού.

Κατά την ημέραν ταύτην εξήγετο εκ του σκευοφυλακίου της μεγάλης εκκλησίας ο τίμιος σταυρός,περιήγετο ανά την πόλιν και εξετίθετο εις διαφόρους ναούς προς προσκύνησιν και αγιασμόν των πιστών και πάλιν απετίθετο εις το σκευοφυλάκιον.Εις τους κώδικας τα του τιμίου σταυρού προεόρτια αναγράφονται και άρχονται από της πρώτης Αυγούστου,η δε κατά την προεόρτιον ταύτην ανάμνησιν υμνογραφία είναι πλούσια και κείται ανέκδοτος εις πολλούς Κώδικας και ίνα μόνον εις τους κατ'αυτήν συντεθέντας Κανόνας περιορισθώ, σημειώ Κανόνα του Θεοφάνους (εν τοις Κωδ. 368 φ. 3636,1568 φ. 3α Παρισίων και Ω 147 Λαύρας),του Γεωργίου Νικομήδειας (εν τοις Κωδ. 1567 φ. 240 6,13φ 351 α Παρισίων και Θ 32 φ.344α,Δ 12 φ.273α,1135 φ.333α και Ω 147 φ.368α Λαύρας),έτερον του αυτού Γεωργίου Νικομήδειας φέροντα ακροστιχίδα "Σταυρώ γεγηθώς εξάδω θείον μέλος Γεώργιος" (εν τω Παρισινώ Κωδ. 13 φ. 352 6 και τω της Λαύρας Θ 33 φ. 5).Εις τους αυτούς δε Κώδικας και άλλους Στιχηρά πολλά,Ιδιόμελα,Καθίσματα κλπ.

Απολυτίκιο. Ήχος α'. Χορός Αγγελικός.
Τον Τίμιον Σταυρόν, το σωτήριον όπλον, δεξώμεθα πιστοί, καθαρά διανοί, προέρχεσθαι μέλλει γαρ, θείαν χάριν δωρούμενος, και ιώμενος, ψυχών ομού και σωμάτων, τα νοσήματα, διά ενεργείας αρρήτου, Χριστού του θεού ημών.

Ανώνυμος Κρητικός Νεομάρτυρας.

Ο Νεομάρτυρας αυτός ήταν από την Κρήτη και γεννήθηκε από γονείς ευσεβείς.Είκοσι χρονών βρέθηκε στη δούλεψη ενός Τούρκου στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.Κάποια νύκτα,ο Τούρκος αυτός,θέλησε να εκμεταλλευτεί τον νεαρό.Τότε ο ευσεβής νέος αρνήθηκε και πάνω στην απελπισία του μαχαίρωσε τον Τούρκο με αποτέλεσμα αυτός να πεθάνει.Την επομένη μέρα οι φίλοι του σκοτωμένου Τούρκου,μόλις άκουσαν το γεγονός,συνέλαβαν τον νεαρό χριστιανό και τον πήγαν στον δικαστή.Αλλά επειδή δεν υπήρχε μαρτυρία σε βάρος του τον άφησαν ελεύθερο. Μετά δύο μέρες όμως,τον συνέλαβαν πάλι και αφού τον βασάνισαν σκληρά,ομολόγησε όλη την αλήθεια.Τότε ο δικαστής του πρότεινε,για να σώσει τη ζωή του,ν'αρνηθεί τον Χριστό και να γίνει μουσουλμάνος.Ο Νεομάρτυρας απέρριψε την πρόταση του δικαστή και με θάρρος ομολόγησε πως γεννήθηκε,είναι και θέλει να πεθάνει χριστιανός.Τότε μια από τις μέρες του Ιουλίου το 1811,τον θανάτωσαν με απαγχονισμό.Δύο μέρες έμεινε το τίμιο λείψανο του στην κρεμάλα,κατόπιν το κατέβασαν και το έχωσαν στην άμμο.

Ανακομιδή Λειψάνων Αγίου Φιλίππου του Αποστόλου.

Το Άγιο λείψανό του μετακομίστηκε από την Ιεράπολη στην Πάφο της Κύπρου,και συγκεκριμένα σ' ένα χωριό κοντά σ'αυτή,Αρσινόη ή Άρσος λεγόμενο.Εκεί οικοδομήθηκε Ναός στο όνομα του Αποστόλου Φιλίππου,που σώζεται μέχρι σήμερα.Στο Ναό αυτό κατέθεσαν το άγιο λείψανο του Αγίου,που μέχρι και σήμερα επιτελεί θαύματα,σ'όσους προσέρχονται με πίστη.

Οι Άγιοι Σίλας,Σιλουανός,Επαινετός,Κρήσκης και Ανδρόνικος (εορτή Ανδρόνικος).

Eις τον Σίλαν και Σιλουανόν.
Tους κήρυκάς σου Σιλουανόν και Σίλαν,
Σώτερ θανόντας,πώς ακηρύκτους λίπω;

Eις τον Eπαινετόν.
Σε αγαπητόν Παύλος ιστορεί μέγας,
Kαλών απαρχήν της Aχαΐας όλης.

Eις τον Kρήσκεντα και Aνδρόνικον.
Kρήσκης και Aνδρόνικος οι μύσται Λόγου,
Bλέπουσι νυν πρόσωπον του Θεού Λόγου.

Tέσσαρες εξέθανον μύσται Θεοίο εν τριακοστή.
Οι Άγιοι Σίλας,Σιλουανός,Επαινετός,Κρήσκης και Ανδρόνικος,ήταν πέντε από τούς εβδομήκοντα μαθητές του Κυρίου.Όλοι υπηρέτησαν το Ευαγγέλιο του Χριστού.Ο Σίλας φυλακίστηκε μαζί με τον Παύλο στους Φιλίππους της Μακεδονίας.Μετά από πολλούς μόχθους και μακρά πορεία έγινε επίσκοπος Κορίνθου.Ο Κρήσκης,έγινε επίσκοπος Καρχιδονίας και από την θέση αυτή μόχθησε και υπηρέτησε το Θείο Ευαγγέλιο.Ο Σιλουανός,από το αξίωμα του επισκόπου Θεσσαλονίκης,αγωνίσθηκε και βασανίστηκε και αυτός για την πίστη του στον Κύριο.Με τον ίδιο τρόπο,αγωνίσθηκε και ο Επαινετός σαν επίσκοπος Καρθαγένης.Τέλος και ο Άγιος Ανδρόνικος αγωνίστηκε και βασανίστηκε για την πίστη του στο Ευαγγέλιο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Απολυτίκιο.Ήχος δ'.Ταχύ προκατάλαβε.
Οι θείοι Απόστολοι,ως ουρανοί λογικοί,την δόξαν αστράψαντες,του κενωθέντος εν γη, συμφώνως υμνείσθωσαν,Κρήσκης Σιλουναός τε,και ο ένθεος Σίλας,άμα συν Ανδρονίκω, Επαινετός ο θεόφρων Χριστόν γαρ ικετεύουσι,σώζεσθαι άπαντας.

Η Αγία Ιουλίττη από την Καισαρεία.

Η αγία Ιουλίττη έζησε στην Καισαρεία της Καππαδοκίας και υπήρξε στα χρόνια του Μεγάλου Βασιλείου,ο όποιος έτρεφε μεγάλη υπόληψη προς αυτή,λόγω της ευσέβειας και των πολλών αρετών της.Η Ιουλίττη είχε μεγάλη περιουσία και πολεμήθηκε από κάποιο πλεονέκτη και άρπαγα ισχυρό,που την έμπλεξε σε δίκες και κίνησε εναντίον της ψευδομάρτυρες.Η Ιουλίττη,παρακάλεσε τον Μέγα Βασίλειο να την προστατέψει.Αυτός,γνωρίζοντας το δίκιο της,δέχτηκε και έγραψε στον Παλλάδιο,άνδρα χρηστό και θεοφοβούμενο,να συνηγορήσει υπέρ της Ιουλίττης στον έπαρχο.Στην ίδια δε γράφει,για να την ενδυναμώσει,ότι "δυνατός δε ο άγιος (θεός) διαγαγείν σε πάσης θλίψεως,μόνον εάν αληθινή και γνησία καρδία ελπίσωμεν επ' αυτόν".Τελικά ο αντίδικος της Ιουλίττης, την κατάγγειλε ότι έβριζε τα - υπέρ της ειδωλολατρίας - διατάγματα του Ιουλιανού. Όταν ρωτήθηκε γι'αυτό η Ιουλίττη, απάντησε ότι καταδικάζει την ειδωλολατρία και καθήκον της είναι να ενισχύει τους χριστιανούς στην αληθινή πίστη.Για την ομολογία της αυτή,καταδικάστηκε και ρίχτηκε στη φωτιά.

Η Αγία Θεοδότη και τα τρία παιδιά της.

Η Αγία Θεοδότη ήταν από τη Νίκαια και διακρινόταν για τη θερμότητα της ευσέβειας της. Έμεινε χήρα και αφοσιώθηκε στην ανατροφή των τριών παιδιών της,χωρίς να δώσει καμιά προσοχή στις προτάσεις δεύτερου γάμου.Με τη φιλόστοργη φροντίδα της,μεγάλωσαν οι γιοι της και αναδείχτηκαν παιδιά πιστά και με μεγάλη φρόνηση.Τα χρόνια όμως εκείνα,ήταν δύσκολα και επικίνδυνα.Η εικονομαχία ήταν στο αποκορύφωμα της.Η αγία Θεοδότη με τους γιους της, ήταν στην πρώτη τάξη των υπερμάχων αθλητών της Ορθοδοξίας.Εκείνη μεταξύ του γυναικείου κόσμου,αυτοί μεταξύ των συνομηλίκων τους, συμβούλευαν και διήγειραν κατά των άσεβων προσταγμάτων των εικονομάχων βασιλέων.Το καθήκον αυτό,έφερε μητέρα και γιους στο μαρτύριο,που το υπέστησαν με αξιοθαύμαστη καρτερία.Έτσι όλοι μαζί,πήραν τα αθάνατα στεφάνια,που παρέχει στους καλούς αθλητές ο αγωνοθέτης Θεός.Ναό στην αγία Θεοδότη έκτισε ο αυτοκράτωρ Ιουστινιανός.

Απολυτίκιο.Ήχος α'.Τον τάφον σου Σωτήρ.
Ως δώρον εκλεκτόν,Θεοδότη θεόφρον,προσήγαγες Θεώ,τους ενθέους βλαστούς σου, συν τούτοις γαρ ηγώνισαι,ιερώς εναθλήσασα, μεθ'ων πρέσβευε,υπέρ ημών τω Κυρίω,δούναι άφεσιν,αμαρτιών ημίν πάσι,και βίου διόρθωσιν.

Ο Άγιος Ιωάννης ο στρατιώτης.

Ο Άγιος αυτός υπήρξε στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη (361) και ήταν στρατιώτης "εις τα νούμερα των καλουμένων Ταϊφάλων".Αυτός λοιπόν,είχε σταλεί μαζί με άλλους στρατιώτες να καταδιώξει χριστιανούς.Φαινομενικά τους καταδίωκε,ενώ στα κρυφά τους βοηθούσε να διαφύγουν,να αντέχουν τα βασανιστήρια,να έχουν τα στοιχειώδη για την αντιμετώπιση των ασθενειών τους και άλλα.Έτσι θεάρεστα αφού πέρασε τη ζωή του ό Ιωάννης,αναπαύθηκε ειρηνικά και τάφηκε στον Πανδέκτη,τόπο πού και οι ξένοι ενταφιάζονταν.Η δε σύναξή του γινόταν στον πρώτο αποστολικό ναό του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου.

Ο Άγιος Καλλίνικος.

Καταγόταν από την Κιλικία.Με ιδιαίτερη ευφράδεια λόγου, αλλά και με πολύ ζήλο, δίδασκε το Ευαγγέλιο.Όταν έφθασε στην Αίγυπτο,φανατικοί ειδωλολάτρες εξεγέρθηκαν εναντίον του,τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στον ηγεμόνα Σακέρδωνα. Αυτός,υποκρινόμενος,έδειξε ότι λυπάται,και για να κάμψει το φρόνημα του Καλλινίκου, ανέφερε δήθεν περιστατικά πρώην γενναίων χριστιανών,που όταν αντίκρισαν τα σκληρά βάσανα,αρνήθηκαν την πίστη τους.Ο Καλλίνικος,αντιλαμβανόμενος την υποκρισία του ηγεμόνα,μειδίασε και του είπε:"Μην αναβάλλεις,έπαρχε,να λάβεις πείρα της δύναμης με την οποία ο Χριστός οπλίζει τους γνήσιους πιστούς Του.Γρήγορα ετοίμασε όλα σου τα κολαστήρια όργανα,φωτιά,ξίφη,τροχούς,μαχαίρια,μαστίγια και ότι άλλο σκληρό μαρτύριο έχεις.Όλα αυτά και άλλα περισσότερα και σκληρότερα βασανιστήρια ποθώ για την αγάπη του Χριστού".Πράγματι,ο έπαρχος τον μαστίγωσε σκληρά.Έσκισε τις σάρκες του με σιδερένια νύχια και όπως ήταν μισοπεθαμένος,τον έδεσε πίσω από ένα άγριο άλογο,που τον έσυρε για πολλά χιλιόμετρα.Τόση ήταν η λύσσα του έπαρχου,που πριν ο Καλλίνικος αφήσει την τελευταία του πνοή,τον έριξε μέσα στη φωτιά.Έτσι ένδοξα πήρε το στεφάνι του μαρτυρίου.

Απολυτίκιο.Ηχος γ'.Θείας πίστεως.
Κλήσιν σύνδρομον,έχων τω βίω,νίκος καλλίστον,ήρας εν άθλοις,καταλλήλως γεγονώς ο προκέκλησαι,συ γαρ καλώς τον αγώνα τελέσας σου,ως νικητής εδοξάσθης Καλλίνικε. Μάρτυς ένδοξε,Χριστόν τον Θεόν ικέτευε,δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Ο Άγιος Κωνσταντίνος Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης.

Πρόκειται για τον Πατριάρχη Κωνσταντίνο τον Α',που διαδέχτηκε τον Ιωάννη τον Ε' το έτος 674.Είχε κάνει προηγούμενα διάκονος και σκευοφύλακας.Πατριάρχευσε δύο χρόνια και τρεις μήνες. Δεν έχουμε πολλά βιογραφικά του στοιχεία.Βέβαιο είναι όμως,ότι διακρινόταν για το αυστηρά Ορθόδοξο φρόνημα του,τον ζήλο για την υπεράσπιση της Εκκλησίας κατά των κακοδόξων, των μονοθελητών,επίσης για τον αφιλοχρήματο και φιλόπτωχο χαρακτήρα του.Ο Σ.Ευστρατιάδης όμως,έχει άλλη άποψη περί του Αγίου αυτού και εικάζει ότι πρόκειται περί του Αγ.Κωνσταντίνου Γ' του Λειχούδη,γράφοντας περί αυτού τα έξης:"Ο Νικόδημος και κατ'αυτόν και ο Γεδεών αποδέχονται ότι ούτος είναι ο Κωνσταντίνος Α'ο πατριαρχεύσας από του 674-676 ο από διακόνου και σκευοφύλακος της μεγάλης εκκλησίας εις τον πατριαρχικόν θρόνον αναβάς εις διαδοχήν Ιωάννου του Ε'. Αλλά εν τω Συναξαριστή Delehaye "μνήμη Κωνσταντίνου του νέου πατριάρχουΚωνσταντινουπόλεως",γίνεται λοιπόν διάκρισις μεταξύ παλαιοτέρου ομωνύμου πατριάρχου και νεωτέρου και ως τοιούτον θα δεχθώμεν Κωνσταντίνον τον Γ (ο Β' ην εικονομάχος) τον Λειχούδην,Ιερατεύσαντα από του 1059-1063,τον άλλοτε πρωτοβεστιάριον και πρόεδρον της συγκλήτου,και είτα ευνούχον και μοναχόν,τον διαδεχθέντα Μιχαήλ τον Κηρουλλάριον.Υπήρξεν ενάρετος και Ιδρυτής μονής της Θεοτόκου εν Κωνσταντινουπόλει, ως μαρτυρεί ο Ψελλός εν τω προς τον πατριάρχην επιταφίω αυτού λόγω (ιδ.Σάθα, Μεσαίων.Βιβλ.Δ',σ.445} και επομένως δικαιολογείται η μετά των οσίων κατάταξις αυτού".

Ο Ευσεβής Βασιλιάς Θεοδόσιος Β' ο Νέος ή Μικρός.

Βασίλευσε το έτος 408 σε ηλικία μόλις επτά χρονών,διάδοχος του πατέρα του Αρκαδίου. Ονομάστηκε Μικρός για να διακρίνεται από τον παππού του τον μεγάλο.Του μετέδωσε τη χριστιανική ευσέβεια η αδελφή του Πουλχερία και έτσι έτρεφε μεγάλη ευλάβεια και αφοσίωση στην ορθόδοξη πίστη.Όταν ο Θεοδόσιος ο Μικρός ανέλαβε το βασιλικό σκήπτρο, με τη βοήθεια της αδελφής του Πουλχερίας,υποστήριξε θερμά την αλήθεια της Ορθόδοξης Πίστης και την ασφάλεια του συμβόλου της.Έτσι,με βασιλικό θέσπισμα της 19ης Νοεμβρίου του 430,συνήλθε την 22α Ιουνίου του 431 στην Έφεσο η τρίτη Οικουμενική Σύνοδος,που καταδίκασε τις αιρετικές δοξασίες του Νεστορίου.Η Εκκλησία,για τη θερμή ευσέβεια και την σπουδαία αυτή υπηρεσία του Θεοδοσίου Β' προς την Ορθοδοξία,τον κατάταξε στον χορό των Αγίων της.

Ο Άγιος Μάμας.

Μαρτύρησε δια πνιγμού,αφού τον έριξαν μέσα στη θάλασσα.



Ο Άγιος Ιωάννης μάρτυρας.



Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Αγίου







Ο Άγιος Βασιλίσκος ο γέρων.



Μαρτύρησε δια ξίφους.


Οι Άγιοι Πατέρας,Μητέρα και τα δύο Παιδιά τους.



Μαρτύρησαν δια πυρός.







Οι Άγιοι Βενιαμίν και Βήριος.



Η σύναξή τους γινόταν κοντά στα παλάτια του "Έβδομου".

Η Οσία Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου.

Eιρηνικώς έζησας Eιρήνη πάλαι,
Kαι νυν κατοικείς ένθα ειρήνη βρύει.

Υπήρξε στα χρόνια της βασίλισσας Θεοδώρας,που αναστήλωσε τις άγιες εικόνες.Η Ειρήνη καταγόταν από την Καππαδοκία και διακρινόταν όχι μόνο για την ευσέβεια της,αλλά και για την σωματική ωραιότητα της και για την ευγενή ανατροφή της.Είχε ζητηθεί λοιπόν σε γάμο, από διακεκριμένο άνδρα του παλατιού και ξεκίνησε για το Βυζάντιο.Στη διαδρομή όμως,πέρασε από τη Μονή του Χρυσοβαλάντου και τόσο ελκύστηκε από τη συναναστροφή των καλογριών,ώστε πήρε τη μεγάλη απόφαση να παραμείνει μαζί τους.Έτσι απέρριψε τις κοσμικές δόξες,γύρισε στην πατρίδα της, πούλησε τα υπάρχοντα της, βοηθώντας πολλούς φτωχούς και τα υπόλοιπα χρήματα τα εναπόθεσε στη Μονή.Έγινε μοναχή και η ζωή της μέσα στο μοναστήρι υπήρξε πολύ ασκητική και αγία.Όταν πέθανε η ηγουμένη,η Ειρήνη,παρά την άρνηση της, ορίστηκε διάδοχος της.Από τη νέα της θέση, επετέλεσε τα καθήκοντα της άριστα.Ο Θεός μάλιστα,την προίκισε με το προφητικό και θαυματουργικό χάρισμα.Έτσι δια της προσευχής της,απάλλαξε πολλούς από τα δαιμόνια. Προαισθάνθηκε τον θάνατο της και απεβίωσε ειρηνικά,γεμάτη χαρά για το ευχάριστο ουράνιο ταξίδι της.

Απολυτίκιο.Ήχος πλ.α'.Τον συνάναρχον Λόγον.
Βασιλείας γήινους πάλαι ουκ έτυχες,αλλ'άφθαρτων στεφάνων νυν σε ηξίωσεν,ο Νυμφίος σου Χριστός ο ωραιότατος ω καθιέρωσας σαύτην, όλη καρδία και ψυχή,Ειρήνη Οσία Μήτερ, Χρυσοβαλάντου η δόξα,ημών δε προσφυγή και βοήθεια.

Οι Άγιοι Πρόχορος,Νικάνωρ,Τίμων και Παρμένας οι Απόστολοι και Διάκονοι.

Eις τον Πρόχορον.
Mίμημα ο Πρόχορος επιστηθίου,
Ώφθη αληθώς.Eύγε της προθυμίας!

Eις τον Nικάνορα.
Tο δίκτυόν σου Nικάνωρ Θεού Λόγω,
Πολλούς αγρεύσαν ερρύη τέλει βίου.

Eις τον Tίμωνα.
Tιμώ σε Tίμων ως Aποστόλων ένα,
Ως Mαρτύρων τε των κεκαυμένων ένα.

Eις τον Παρμενάν.
Έχει σε τύμβος,αλλά μέχρι σαρκίου,
Ψυχή γαρ η ση Παρμενά μετ’Aγγέλων.

Τετρὰς Μαθητῶν,τοῦ θεανθρώπου Λόγου,
Τριάδα σεπτὴν πᾶσι κηρύττει λόγῳ.
Εἰκάδι ὀγδοάτῃ Μυστῶν ξυνελήλυθε τετράς.

Ος εάν θέλη εν ημίν μέγας γενέσθαι,έσται υμών διάκονος".Όποιος,δηλαδή,θέλει να γίνει μέγας μεταξύ σας,είπε ο Κύριος,ας είναι υπηρέτης σας και ας μαθαίνει να γίνεται εξυπηρετικός στους άλλους.Σ'αυτή την κατηγορία ανθρώπων άνηκαν και οι απόστολοι - από τους 70 μαθητές του Κυρίου - Πρόχορος, Νικάνωρ,Τίμων και Παρμένος.Αυτοί ήταν μεταξύ των επτά εκλεγμένων διακόνων της πρώτης χριστιανικής Εκκλησίας των Ιεροσολύμων (Πράξ. στ' 5).Το έργο τους ήταν να υπηρετούν και να επιστατούν στη διατροφή των απόρων μελών της Εκκλησίας,ιδιαίτερα των ορφανών και των χηρών.Αλλά υπηρετούσαν και στη διάδοση του θείου λόγου.Έτσι αργότερα,ο μεν Πρόχορος ακολούθησε τον ευαγγελιστή Ιωάννη στη Μικρά Ασία,όπου έγινε επίσκοπος Νικομήδειας και αναδείχθηκε τέλειος διάκονος του επισκοπικού καθήκοντος.Ο δε Τίμων υπέστη μαρτυρικό θάνατο στη Βόστρα της Αραβίας,όπου είχε σταλεί να υπηρετήσει το Ευαγγέλιο. Οι άλλοι δύο,ο Νικάνωρ και ο Παρμένος,πέθαναν στην Ιερουσαλήμ,εκτελώντας το διακονικό τους έργο.Κηδεύθηκαν από τους ίδιους τους Αποστόλους,κάτω από το πένθος όλης της Εκκλησίας,την οποία υπηρέτησαν με τόσο ζήλο και επιτυχία.Έτσι,ο καθένας χωριστά, αναδείχθηκε "πιστός διάκονος εν Κυρίω".Δηλαδή πιστός διάκονος στο έργο του Κυρίου.

Απολυτίκιο.Ήχος δ'.Ταχύ προκατάλαβε.
Ως θείοι συνέκδημοι,των Αποστόλων Χριστού,θεόθεν εκρίθητε διακονείν ευσεβώς,τω θείω πληρώματι,Πρόχορε θεηγόρε,συν Νικάνορι άμα,Τίμων ο θεοκήρυξ.Παρμένος τε ο θείος, πρεσβεύοντες τω Κυρίω,υπέρ των ψυχών ημών.

Ο Όσιος Παύλος ο Ξηροποταμινός.

Σύμφωνα με τον Σ.Ευστρατιάδη η βιογραφία του οσίου Παύλου,που βρίσκεται στο Νέον Εκλόγιον,είναι τελείως φανταστική.Σ'αυτό φέρεται σαν γιος του Βασιλιά Μιχαήλ Α' του Ραγκαβέ (811-813) και Προκόπιος θυγατέρας του Αυτοκράτορα Νικηφόρου του Γενικού. Ευνουχίστηκε σε παιδική ηλικία και έφτασε σε μεγάλα ύψη φιλοσοφίας.Απαρνήθηκε τον κόσμο και πήγε στο Άγιον Όρος,όπου έκτισε τη Μονή Ξηροποτάμου,της οποίας και έγινε ηγούμενος.Η αγιορείτικη παράδοση όμως,τον θέλει σύγχρονο του αγίου Αθανασίου Ιδρυτή της Λαύρας.Του οσίου αυτού Παύλου,σώζονται στη Μονή Ξηροποτάμου έξι Κανόνες στους Αγίους 40 μάρτυρες,Κανόνας ιαμβικός στον τίμιο σταυρό και λόγος στα Εισόδια της Θεοτόκου.

Απολυτίκιο.Ήχος πλ.α'.Τον συνάναρχον Λόγον.
Βασιλείου αξία ανταλλαξάμενος,τον θεούφαντον τρίβωνα της όσιας ζωής,ως αστήρ εωθινός εν Άθω έλαμψας και οδηγείς φωτιστικώς,Μοναζόντων τους χορούς, προς κτήσιν την των κρειττόνων,Παύλε Πατέρων άκρατης και πρεσβευτά ημών προς Κύριον.

Ο Άγιος Ακάκιος.

Ο Άγιος Ακάκιος, καταγόταν από την Απολλωνία και μαρτύρησε στα χρόνια του βασιλιά Λικίνιου.Ήταν ένθερμος υποστηρικτής του Ευαγγελίου και δεινός κήρυκάς του.Λόγω του έργου του καταγγέλθηκε και βασανίστηκε.όμως με τη θεία επέμβαση,βγήκε αλάβωτος από τα βασανιστήρια.Έτσι δεν έπαθε τίποτα όταν τον έριξαν μέσα σε καζάνι με βραστό νερό και διασώθηκε από την αγριότητα πεινασμένου λιονταριού.Βλέποντας αυτά τα θαύματα ο έπαρχος Τερέντιος,τον άφησε ελεύθερο.Στη συνέχεια ο Άγιος μετέβη στην Μίλητο,όπου και συνέχισε το κήρυγμα του Ευαγγελίου και της μιας αληθινής πίστης του Κυρίου.Εκεί ο Άγιος συνελήφθη και οδηγήθηκε στον ναό των ειδώλων και με την απειλή των βασανιστηρίων,θέλησαν οι ειδωλολάτρες να τον κάνουν να θυσιάσει στα είδωλα.Ο Άγιος Ακάκιος όμως με την δύναμη της προσευχής του και μόνο,μπόρεσε να συντρίψει τα αγάλματα των ειδώλων.Για αυτή του την πράξη αποκεφαλίστηκε.το άγιο λείψανό του εναποτέθηκε στην πόλη των Συνάδων.

Ο Άγιος Ευστάθιος που μαρτύρησε στην Άγκυρα.

Γεννήθηκε στην πόλη Άγκυρα και είναι από τα λαμπρά στολίσματα της Εκκλησίας. Θαρραλέος κήρυκας του Ευαγγελίου και ακούραστος εργάτης των εντολών του, καταγγέλθηκε στον έπαρχο Κορνήλιο.Στην ανάκριση που του έκαναν,επέμεινε στην ομολογία του Χριστού και καταδικάστηκε στην πιο βάρβαρη ποινή.Του τρύπησαν δηλαδή τους αστραγάλους,έπειτα,αφού τον έδεσαν από τις τρύπες των πληγών του με σχοινί,τον έσυραν στον ποταμό Σάγαρι,στα νερά του οποίου τον έριξαν.Διασώθηκε όμως από τη θεία χάρη και βγήκε έξω.Άλλα μετά από λίγες μέρες,όταν έμαθε αυτό ο έπαρχος,ντροπιασμένος σκότωσε τον Ευστάθιο με το δικό του μαχαίρι.Έτσι ο Ευστάθιος,παρέδωσε την αγία του ψυχή,στεφανωμένος με το στεφάνι του μαρτυρίου.

Ο Άγιος Αυξέντιος ο εν Λαοδικεία Φρυγίας,μάρτυρας.

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Αγίου Μάρτυρα.



Εγκαίνια του Ναού της Υπεραγίας Θεοτόκου εν τοις Διακονίσσης.



Δεν έχουμε λεπτομέρειες για το γεγονός.




Η Αγία Δροσίς.



Μαρτύρησε,αφού την έριξαν μέσα σε χωνευτήριο χρυσού.

Ο Άγιος Παντελεήμων ο Μεγαλομάρτυς και Ιαματικός (εορτή Παντελής).

Tον καιρό που τα μαύρα σύννεφα της ειδωλολατρείας σκέπαζαν απειλητικά όλη την οικουμένη, στα τέλη δηλαδή του τρίτου αιώνα μετά Χριστόν,γεννήθηκε στη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας ο Άγιος μεγαλομάρτυρας Παντελεήμων.Την εποχή εκείνη αυτοκράτορας της Ρώμης ήταν ο φοβερός διώκτης των Χριστιανών,ο Μαξιμιανός.
Ο πατέρας του λεγόταν Ευστόργιος και ήταν ειδωλολάτρης αξιωματούχος,μέλος της συγκλήτου.Η μητέρα του λεγόταν Ευβούλη και ήταν θερμή Χριστιανή.Το όνομα που έδωσαν στο παιδί τους ήταν Παντολέον.
Ο Παντολέον ήταν πολύ έξυπνος,ευγενικός,επιμελής,ταπεινός και πράος,γεμάτος αρετή, παρ'όλο που ακόμη δεν είχε βαπτιστή Χριστιανός.Όταν μεγάλωσε,ο πατέρας του τον παρέδωσε σ'ένα φημισμένο γιατρό, τον Ευφρόσυνο,για να του διδάξει την ιατρική επιστήμη.Σε λίγο καιρό ο Παντολέον ξεπέρασε όλους τους συνομήλικους του στη μόρφωση και όλοι μιλούσαν με θαυμασμό για το χαρακτήρα του.Ο ίδιος ο αυτοκράτορας, μαθαίνοντας για την αρετή και την εξυπνάδα του,τον προόριζε για να γίνει γιατρός στο παλάτι,ο γιατρός των ανακτόρων.
Τον ίδιο καιρό ο γέροντας ιερέας της Νικομήδειας Ερμόλαος,φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα κάλεσε στο σπίτι που κρυβόταν τον Παντολέοντα για να τον γνωρίσει.Αφού συνομίλησαν για πολλή ώρα,ο Ερμόλαος κατενθουσιάστηκε από τις αρετές που κοσμούσαν τον νέο και αποφάσισε να του γνωρίσει την πίστη στο Χριστό.Έτσι αναπτύχθηκε ανάμεσα τους μια άριστη πνευματική σχέση.Ο Παντολέον επισκεπτόταν καθημερινά τον Άγιο Ερμόλαο και απολάμβανε τους Χριστιανικούς του λόγους.Στερεωνόταν έτσι σιγά σιγά στην αληθινή πίστη.
Ένα εντυπωσιακό γεγονός κάνει τον Παντολέοντα να πάρει τη σοβαρή και γενναία απόφαση να δεχθεί το Άγιο Βάπτισμα,να γίνει Χριστιανός. Ενώ περπατούσε στο δρόμο συνάντησε ένα παιδί που το δάγκωσε μια οχιά και πέθανε. Λέει λοιπόν στον εαυτό του:Θα προσευχηθώ στο Χριστό να αναστήσει αυτό το παιδί και αν πράγματι το παιδί αναστηθεί, εγώ πια δεν υπάρχει λόγος να καθυστερώ τη βάπτισή μου,θα γίνω Χριστιανός,θα πιστέψω ότι ο Χριστός είναι ο Θεός ο αληθινός,ο Σωτήρας του κόσμου.Αυτά σκέφτηκε και προσευχήθηκε θερμά στον Κύριο.Αμέσως το παιδί ζωντάνεψε και το φίδι απέθανε.
Γεμάτος χαρά ο Παντολέον τρέχει στο γέροντα Ερμόλαο,του διηγείται το θαύμα και του ζητά να τον βαπτίσει.Και ο Ερμόλαος,επειδή γνώριζε ποιος οδηγείται στην τελειότητα, γεμάτος συγκίνηση οδήγησε στο φωτισμό του θείου βαπτίσματος τον Παντολέοντα.
Απο τότε ο Παντολέον έγινε ανάργυρος ιατρός.
Θεράπευε με τη δύναμη του Ιησού Χριστού τους ασθενείς,χωρίς να παίρνει καθόλου χρήματα.Ακόμη,όταν εύρισκε φτωχούς τους βοηθούσε ποικιλότροπα,δίνοντας τους χρήματα και άλλα αναγκαία είδη.Ένα από τα πιο εντυπωσιακά θαύματα του Αγίου ήταν η θεραπεία ενός τυφλού,με τη δύναμη και πάλι του παντοδύναμου Θεού μας,του Χριστού.
Οι θαυμαστές θεραπείες του Αγίου προκάλεσαν το θαυμασμό των κατοίκων της Νικομήδειας,αλλά και το μίσος και το φθόνο των άλλων ιατρών της πόλης.Οι τελευταίοι κατάγγειλαν τον Παντολέοντα στον Αυτοκράτορα Μαξιμιανό,το φοβερό αυτό διώκτη του Χριστιανισμού.
Ο Μαξιμιανός κάλεσε τον Άγιο στα ανάκτορα για να ζητήσει εξηγήσεις.Ο Άγιος ομολόγησε με θάρρος ότι είναι Χριστιανός.Ο αυτοκράτορας στην αρχή προσπάθησε να τον πείσει με διάφορες κολακείες και υποσχέσεις να αρνηθεί το Χριστό και να θυσιάσει στα είδωλα.Ο Παντολέον όμως έμεινε πιστός και ακλόνητος. Δεν αρνήθηκε.Δεν πρόδωσε το Χριστό.
Ο αυτοκράτορας εξαγριωμένος,διέταξε φοβερά βασανιστήρια,για να κλονίσει τον Άγιο και να τον εξαναγκάσει να θυσιάσει στα είδωλα.
Οι στρατιώτες του αυτοκράτορα,άρχισαν να του ξέουν τη σάρκα με μαχαίρια και να καίνε τις πληγές με λαμπάδες.Ο Χριστός,όμως,ήλθε σε βοήθεια του Αγίου και του θεράπευσε τις πληγές,φωτίζοντάς τον με αστραπές.Στη συνέχεια έβαλαν τον Παντολέοντα μέσα σε ένα καζάνι που έβραζε.Με τη βοήθεια όμως και πάλι του Θεού ο Άγιος έμεινε σώος και αβλαβής και η φωτιά θαυματουργικά έσβησε.Ακολούθως βύθισαν τον Άγιο στα βάθη της θάλασσας,αφού έδεσαν στο λαιμό του μια τεράστια πέτρα.Ο Χριστός,όμως,έκανε την πέτρα πιο ελαφριά από φύλλο και έδωσε στον Παντολέων τη δύναμη να περπατά πάνω στα νερά. Έτσι σώος και αβλαβής,βγήκε στη στεριά.Στη συνέχεια έρριξαν τον Άγιο σε πεινασμένα άγρια θηρία.Όμως τα ζώα,αντί να τον κατασπαράξουν,έγλειφαν ήρεμα και ειρηνικά με τη γλώσσα τους τα πόδια του,κουνόντας τις ουρές τους.
Έκπληκτος αλλά και εξαγριωμένος ο ηγέμονας,διατάσσει τον αποκεφαλισμό του Αγίου. Θαυματουργικός το ξίφος λυγίζει και αντί αίμα τρέχει γάλα.Λίγο πριν από το μαρτυρικό δια αποκεφαλισμού θάνατο του Αγίου, ακούσθηκε φωνή απ'τον ουρανό.Ήταν η φωνή του Θεού που του έδωσε το όνομα Παντελεήμων,που σημαίνει τον Άγιο που όλους τους βοηθά και τους ελεεί ακόμη και τους εχθρούς του.Το Τίμιο Σώμα του Αγίου τάφηκε με τιμές από τους Χριστιανούς.Η εκκλησία μας τιμά την μνήμη του την 27 η Ιουλίου.

Απολυτίκιον.Ήχος γ'.
Αθλοφόρε Άγιε και Ιαματικέ Παντελεήμον,πρέσβευε τω ελεήμονι Θεώ,ίνα πταισμάτων άφεσιν,παράσχη ταις ψυχαίς ημών.

Κοντάκιον.Ήχος πλ.α'.
Μιμητής υπάρχων του Ελεήμονος και ιαμάτων την χάριν παρ'αυτού κομισάμενος,αθλοφόρε και Μάρτυς Χριστού του Θεού,ταις ευχαίς σου,τας ψυχικάς ημών νόσους θεράπευσον, απελαύνων του αεί πολεμίου τα σκάνδαλα,εκ των βοώντων απαυστως,Σώσον ημάς Κύριε.

Η Οσία Ανθούσα η ομολογήτρια.

Έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Κοπρώνυμου (741 μ. Χ.).Οι γονείς της,Στρατήγιος και Φεβρωνία,διακρίνονταν για την ευσέβεια τους και με όμοιο τρόπο ανέθρεψαν και τη θυγατέρα τους.Η Ανθούσα παρ'όλες τις προτάσεις για γάμο,η θέληση της εκδηλώθηκε από την αρχή σταθερά. Και όταν πέθαναν οι γονείς της,δεν μετέβαλλε την απόφαση της.Έμεινε παρθένος και αφιέρωσε την περιουσία της σε φιλανθρωπικούς και ιερούς σκοπούς.Στην Ανθούσα,οφείλεται η ανέγερση δύο μονών.Αυτή του Μαντινέου με ναό αφιερωμένο στην αγία Άννα,και αυτή των αγίων Αποστόλων,που χρησιμοποιήθηκε σα γυναικεία Μονή.Όταν από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Κοπρώνυμο διατάχθηκε σκληρός διωγμός κατά των αγίων εικόνων και των υποστηρικτών τους,το μοναστήρι της όσιας Ανθούσας,υπήρξε από τα πιο ένθερμα κέντρα της Ορθοδοξίας.Γι'αυτό και η Οσία στην αρχή βασανίστηκε.Αλλά όταν προέβλεψε ότι η άρρωστη βασίλισσα θα διέφευγε το θάνατο και θα γεννούσε δίδυμα,τότε αγαπήθηκε πολύ απ'αυτή και υποστήριξε ποικιλοτρόπως το μοναστήρι της Οσίας Ανθούσας.Η οποία αδιατάρακτη πλέον έπειτα,πέθανε ειρηνικά.

Οι Άγιοι 153 Μάρτυρες από τη Θράκη.

Μαρτύρησαν δια πνιγμού μέσα στη θάλασσα.







Ο Όσιος Μανουήλ.



Απεβίωσε ειρηνικά.







Ο Άγιος Νικόλαος του Νόβγκοροντ (Ρώσος)
Δια Χριστόν σαλός.



Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Αγίου







Ο Άγιος Τυφλός.


Αυτός γιατρεύτηκε από τον Άγιο Παντελεήμονα, ομολόγησε τον Χριστό και μαρτύρησε δια ξίφους.

Η αγία οσιομάρτυς Παρασκευή (εορτή Παρασκευή).

Θεῷ παρεσκεύασας ἁγνὸν ὡς δόμον,
Σαυτὴν ἄγουσα,Σεμνή,εἰς κατοικίαν.
Παρασκευὴν ἔκτανεν εἰκάδι χαλκὸς ἐν ἕκτῃ.
Η αγία οσιομάρτυς Παρασκευή,καταγόταν από την Ρώμη, οι δε γονείς της Αγάθων και Πολιτεία ήταν χριστιανοί.Επειδή όμως ήταν άτεκνοι παρακαλούσαν τον Θεό να τούς χαρίσει ένα παιδί. Πράγματι ο Θεός τούς άκουσε και τούς χάρισε ένα παιδί. και επειδή όταν γεννήθηκε ήταν η έκτη ημέρα της εβδομάδος, την ονόμασαν Παρασκευή και από μικρή την αφιέρωσαν στον Θεό. Η Παρασκευή, έλαβε την χριστιανική μόρφωση από την μητέρα της και μάλιστα μελετούσε συνέχεια τα ιερά γράμματα και προσευχόταν πολλές ώρες στην εκκλησία. Μετά τον θάνατο των δικών της μοίρασε όλα της τα υπάρχοντα στους φτωχούς και έγινε μοναχή. Έμεινε εκεί αρκετό χρονικό διάστημα και μετά λαμβάνοντας την ευχή της ηγουμένης βγήκε έξω στον κόσμο και κήρυττε τον Χριστό προσελκύοντας πολύ κόσμο στον χριστιανισμό.Για όλα οδηγήθηκε στον βασιλιά Αντωνίνο ο οποίος θαμπωμένος από την ομορφιά της και την σύνεσή της προσπάθησε να την πείσει να θυσιάσει στα είδωλα και θα της έδινε ότι ήθελε. Η αγία όμως αρνήθηθε και τότε διέταξε να αρχίσουν τα βασανιστήρια. Μάλιστα την έβαλαν μέσα σε ένα θερμασμένο λέβητα γεμάτο πίσσα και λάδι. Μόλις έγινε αυτό η αγία φαινόταν να δροσίζεται μέσα σ' αυτό και ο Αντωνίνος εξοργισμένος έδωσε εντολή να θανατωθεί, περνώντας και αυτή στην μεγάλη χορεία των μαρτύρων της εκκλησίας μας.

Απολυτίκιο. Ήχος α'.
Την σπουδήν σου τη κλήσει κατάλληλον, έργασαμένη φερώνυμε, την ομώνυμόν σου πίστιν, εις κατοικίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευή Αθληφόρε, όθεν προχέεις ιάματα, και πρεσβεύεις υπέρ των ψυχών ημών.

Κοντάκιον Ήχος δ'. Επεφάνης σήμερον.
Τον ναόν σου πάνσεμνε, ως ιατρείον ψυχικόν ευράμενοι, εν τουτώ πάντες οι πιστοί, μεγαλοφώνως τιμώμεν σε, Οσιομάρτυς Παρασκευή αοίδιμε.