Κύριε,
Συνήθεια το χω να Σε ευχαριστώ για τα ξεχωριστά, τα ιδιαίτερα, τα αναπάντεχα δώρα Σου. Απόψε θα Σε ευχαριστήσω για το δεδομένο, το απλό και το καθημερινό δώρο του ύπνου.Αλλά μήπως δεν είναι κι αυτό από τα ξεχωριστά θεία δώρα; Πόσοι άνθρωποι την ώρα αυτή ξαγρυπνούν… Αν μπορούσα να τους μετρήσω….
Άλλοι δεν έχουν κρεβάτι, γιατί μια συμφορά τους έριξε στον δρόμο, κι άλλοι δεν έχουν ηρεμία κι από τις τύψεις δεν μπορούν να κλείσουν μάτι.
Άλλοι δεν νοιώθουν ασφαλείς καθώς ο τόπος τους βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση κι άλλοι κοιμούνται, γιατί εδόθη αυτοίς «σκόλωψ τη σαρκί», η δοκιμασία της αϋπνίας ή κάποιας βαρειάς ασθένειας.
Άλλοι ξαγρυπνούν για να μηχανευτούν τρόπους και να κερδίσουν περισσότερα, κι άλλοι για να καταστρώσουν σχέδια φονικά και ολέθρια.
Κύριε, Σ’ ευχαριστώ για το ακριβό και πολύτιμο δώρο του ύπνου. Ένα δώρο που θεωρούσα κοινό και δεδομένο για κάθε άνθρωπο, αλλά που δυστυχώς η αφροσύνη της εποχής μας το έχει κάνει τόσο σπάνιο..
Σ’ ευχαριστώ για τον ατάραχο ύπνο που μου χαρίζεις…
Μνήσθητι, Κύριε, όσων κι απόψε δεν θα κοιμηθούν…
Αμήν.
