"Χαίρετε πλούσιε άρχοντα.Θα μπορούσαμε να μπούμε στον κήπο σας;"
" Για να μπείτε στον Κήπο θα πρέπει να δουλέψετε για εμένα εκατό μέρες."
Πήγαν λίγο παραδίπλα οι φίλοι και συζητούσαν.
Ο πρώτος είπε:" Αξίζει τον κόπο. Θα έρχομαι."
Ο δεύτερος είπε:" Επιθυμώ να βοηθάωτον Άρχοντα, μα έχω άλλες υποχρεώσεις."
Ενώ ο τρίτος είπε:" Μπα.Δεν μπορώ. Έχω και εγώ υποχρεώσεις."
Όμως έλεγε ψέματα. Μέσα του σκεφτόταν.
" Τι να δουλεύω ; Πιο εύκολα θα μπω σκαρφαλώνοντας."
Έτσι ξεκίνησε να σκαρφλώνει. Πέρασε μια μέρα και είδε πως δεν τα κατάφερνε. Κάθε μέρα προσπαθούσε χωρίς αποτέλεσμα. Οι μέρες πέρασαν χωρίς να το καταλάβει.
Η μέρα έφτασε. Εκείνη την μέρα είχε κοιμηθεί δίπλα στο φράκτη. Ξύπνησε απ'το άνοιγμα μιας πόρτας. Είδε τον Άρχοντα να μπαίνει στον κήπο του μαζί με τον πρώτο φίλο του. Ο φίλος του ήταν ευτυχισμένος και άρχισε να τρέχει γύρω ανέμελα.
Όμως ο Άρχοντας ήξερε τι προσπαθούσε ο τρίτος φίλος τόσο καιρό. Τον πλησίασε και ο τρίτος φίλος ζηλεύοντας είπε.
"Γιατί αφηνείς αυτόν και εμένα όχι ;"
" Γιατί στον Κήπο μου μπαίνουν μόνο όσοι επιθυμούν να μπουν."
" Μα επιθυμώ να μπω."
" Άλλο δείχνουν οι πράξεις σου. Αν ήθελες πραγματικά να μπεις στον Κήπο μου θα έκανες ότι μπορούσες για να το καταφέρεις, όπως θα έκανες και για ότι άλλο θες πραγματικά."
Τότε κατέβηκε ξαφνικά ο δεύτερος φίλος απ'τα κάγκελα μες στον Κήπο. Προσκυνώντας τον Άρχοντα τον παρακάλεσε να μείνει και εκείνος τον άφησε. Οι δύο φίλοι άρχισαν να τρέχουν ευτιχισμένοι μαζί γύρω απ'το κήπο. όμως ο τρίτος ΄ζήλεψε ακόμα περισσοτέρο και είπε:
"Αυτόν γιατί τον άφησες ;"
" Γιατί ενώ το σωμά του ήταν αλλού η ψυχή του ήταν στον Όίκο μου. Αλλά και το σώμα του δούλευε σκληρά βοηθώντας όσους μπορούσε."
Ο τρίτος φίλος σηκώθηκε να φύγει και καθώς απομακρυνόταν ο Άρχονταςτου είπε :
" Δεν είναι αδύνατο να μπει κάποιος στον Κήπο μου χωρίς να έρχεται το σώμα του στον Οίκο μου. Αρκεί η Ψυχή του να είναι εδώ."
Παραβολή που δημιούργησα ο ίδιος. Ελπίζω να σας αρέσει.
Ο Άρχοντας είναι ο Θεός.
Ο Κήπος είναι ο Παράδεισος.
Ο Οίκος είναι η Εκκλησία.
Ο Πρώτος φίλος συμβολίζει τους εκκλησιαζόμενους.
Ο Δεύτερος αυτούς που δεν μπορούν να πηγαίνουν στην Εκκλησία αλλά η πίστη και οι πράξεις τους τους σώζουν.
Ο Τρίτος αυτούς που μένουν μακρυά απ'το Θεό.
