Ο Άγιος Απόστολος Ανδρέας

Ο Άγιος Ανδρέας γεννήθηκε στη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας. Ήταν ψαράς στο επάγγελμα και από τους πρώτους μαθητές του Ιωάννου του Προδρόμου. Είναι ο πρώτος που πλησίασε και μίλησε στον Ιησού Χριστό και ο πρώτος που προσκλήθηκε να γίνει μαθητής του, γιαυτό και ονομάζεται Πρωτόκλητος. Πρώτος αυτός επίσης επληροφόρησε τον αδελφό του Πέτρο και πιθανότατα τον Φίλιππο με τη φράση που διαβάζουμε στο Ευαγγέλιο του Ιωάννου: «ευρήκαμεν τον Μεσσίαν» (Ιωάν. 1, 42) και τη βλέπουμε στην τοιχογραφία που βρίσκεται δεξιά αμέσως μετά την είσοδο στον ναό μας. Στα Ευαγγέλια αναφέρεται πάντοτε μεταξύ των πρώτων και ο Ανδρέας (Ματθ. 10, 2-4, Μάρκ. 3, 14-18, Λουκ. 6, 14 και Πράξ. 1, 13). Εκείνος παρουσίασε τους Έλληνες που ζήτησαν να γνωρίσουν τον Χριστό (Ιωάν. 12, 20-22). Ήταν ένας από τους μαθητές που ζήτησαν να τους εξηγήσει ο Χριστός κάτι που δεν είχαν καταλάβει (Μάρκ. 13,4). Ο Ανδρέας είπε στον Χριστό για το παιδί που είχε τα πέντε ψωμιά και τα δύο ψάρια που ύστερα ευλόγησε (Ιωάν. 6,9). Στο σπίτι του Πέτρου και του Ανδρέα στην Καπερναούμ εθεράπευσε ο Κύριος την πεθερά του Πέτρου (Ματθ. 8, 14-15).
Σε μια πρώτη περιοδεία του φέρεται να βρέθηκε ο Ανδρέας στην ευρύτερη περιοχή του πόντου, στη Σινώπη, στη Σαμψούντα, στην Τραπεζούντα, τον Καύκασο και τη σημερινή Γεωργία. Επέστρεψε στα Ιεροσόλυμα για λίγο και διέσχισε αργότερα την Αντιόχεια, την Έφεσο, τη Νίκαια της Βιθυνίας, τη Νικομήδεια και τη γνωστή Χαλκηδόνα για να επιστρέψει και πάλιν στη Σινώπη, όπου και βασανίζεται σκληρά και σώζεται με ανέλπιστο θαύμα. Κηρύττει παντού, βαπτίζει και εγκαθιστά Επισκόπους, περιοδεύει και πάλιν σε πόλεις του Πόντου, της Σκυθίας, της Σογδιανής, της νότιας Ρωσίας και της Ουκρανίας και ιδρύει την Εκκλησία του Βυζαντίου με πρώτο Επίσκοπο τον Στάχυ. Η αρχαία αυτή ελληνική αποικία, με στέρεες πλέον χριστιανικές βάσεις θα μετεξελιχθεί αργότερα στη Μητέρα των Εκκλησιών Κωνσταντινούπολη, όπου είναι μέχρι και σήμερα η έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Η καρποφόρος πορεία του Αποστόλου συνεχίζεται στη Θράκη και τη Μακεδονία, όπου κατά τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη: « διεπορεύετο τας καθ΄ έκαστον τόπον πόλειςπεριερχόμενος, κηρύσσων, νουθετών, νοσούντας ιώμενος, ιερείς τελειών και πολλούς προς την σωτηρίαν καθοδηγών». Δεν είναι ακριβώς γνωστή η εντός Ελλάδας πορεία του Αποστόλου μας, κάποτε πάντως διά μέσου Θεσσαλίας και Ηπείρου εγκαθίσταται στην Πάτρα. Στους πολυπληθείς πιστούς προστίθεται ενωρίς ο Ρωμαίος Ανθύπατος Λέσβιος, η σύζυγος του διαδόχου του Λεσβίου, νέου Ανθυπάτου Αιγεάτου, Μαξιμίλλα και ο αδελφός του Αιγεάτου, σοφός μαθηματικός Στρατοκλής. Η θαυματουργική θεραπεία του Λεσβίου και της Μαξιμίλλας από τον Άγιο Ανδρέα συναρπάζει το πλήθος και σταθεροποιεί για τους αιώνες πλέον την Εκκλησία των Πατρέων. Μετά από σκληρά βασανιστήρια λαμβάνει εκεί ο Πρωτόκλητος Ανδρέας τον ποθητό στέφανο του Μαρτυρίου πάνω σε σταυρό ελιάς σε σχήμα Χ. Η ευσεβής Μαξιμίλλα και ο Στρατοκλής, που έγινε ο πρώτος Επίσκοπος Πατρών, θάβουν με τιμές το Άγιο Λείψανο στον τόπο που βρίσκεται σήμερα ο περικαλλής ναός του Αγίου Ανδρέα και η Αγία Κάρα του, την οποία επέστρεψε η Καθολική Εκκλησία το 1964.

Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα

glitter-graphics.com
Καλήν ημέραν άρχοντες, αν είναι ορισμός σας,
Χριστού την θείαν Γέννησιν να πω στ' αρχοντικό σας.
Χριστός γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ τη πόλει.
Οι ουρανοί αγάλλονται χαίρει η κτήσις όλη.
Εν τω σπηλαίω τίκτεται εν φάτνη των αλόγων
ο Βασιλεύς των ουρανών και Ποιητής των όλων.
Πλήθος αγγέλων ψάλλουσι το "Δόξα εν υψίστοις".
Και τούτο άξιον εστί η των ποιμένων πίστις.
Καλήν ημέραν άρχοντες, αν είναι ορισμός σας,
Χριστού την θείαν Γέννησιν να πω στ' αρχοντικό σας.
Χριστός γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ τη πόλει.
Οι ουρανοί αγάλλονται χαίρει η κτήσις όλη.
Εν τω σπηλαίω τίκτεται εν φάτνη των αλόγων
ο Βασιλεύς των ουρανών και Ποιητής των όλων.
Πλήθος αγγέλων ψάλλουσι το "Δόξα εν υψίστοις".
Και τούτο άξιον εστί η των ποιμένων πίστις.

Απολυτίκιο Χριστουγέννων

Η γέννησις Σου Χριστέ ο Θεός υμών ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως.
Εν αυτή γαρ οι τοις άστροις λατρεύοντες υπό αστέρος εδιδάσκοντο.
Σε προσκυνείν τον ήλιον της δικαιοσύνης και σε γιγνώσκειν
εξ ύψους ανατολήν.
Κύριε δόξα Σοι.

Χριστουγεννιάτικο Δέντρο

glitter-graphics.com
Συμφωνα με τους περισσότερους λαογράφους, το έθιμο αυτό ήρθε στην Ελλάδα την εποχή του Όθωνα (πρώτα στο Ναύπλιο και μετά στην Αθήνα), από τη δύση (Γερμανία ή Αγγλία). Προϋπήρχε όμως στο Βυζάντιο από τον 6ο αιώνα. Παλαιότερα για τη διακόσμηση των σπιτιών χρησιμοποιούσαν κλαριά από δέντρα. Η χρήση τους συμβόλιζε το τέλος του χειμώνα, την αναβλάστηση και την καινούργια ζωή, γι' αυτό και τα κλαριά έπρεπε να είναι καταπράσινα και από φυτά αειθαλή. Τα κλαριά (δάφνης, λεμονιάς, κουμαριάς, σκίνου, μυρτιάς και ελιάς) στολίζονταν με φρούτα, ξηρούς καρπούς και νομίσματα, τυλιγμένα σε χρυσόχαρτο ή βαμμένα με χρυσομπογιά. Αργότερα, οι πραματευτάδες (γυρολόγοι) πούλαγαν στα πανηγύρια και στα παζάρια στολίδια του δέντρου από χαρτί, ζυμάρι και γύψο. Ειδικά για τα γύψινα στολίδια χρησιμοποιούσαν γερμανικές σιδερένιες φόρμες για σοκολάτες και έφτιαχναν τα ζώα της φάτνης, αγιοβασίληδες, που τα χρωμάτιζαν με όμορφα χρώματα και τα πουλούσαν στους πάγκους τους μαζί με τα παιχνίδια.