
Ως μοναχός εντυπωσίασε με τις αρετές, την υπακοή, τη μελέτη των Αγίων Γραφών, την αυστηρή άσκηση και την προσευχή, τον ηγούμενο Όσιο Κορνήλιο (τιμάται 20 Φεβρουαρίου) και τους αδελφούς μοναχούς. Μετά την κοίμηση του πατρός του ζήτησε την ευλογία του ηγουμένου της μονής, για να εξέλθει και να ασκητέψει σε έρημο τόπο. Έπειτα από ερημική ζωή είκοσι περίπου ετών σε διάφορους ασκητικούς τόπους της Ρωσικής γης, ο Όσιος κατέληξε στα προάστια της Μόσχας Νόβγκοροντ και Πσκοφ, όπου ζούσε με προσευχή και νηστεία.
Μετά από διαδοχικά θεία σημεία και οράματα της Θεοτόκου, ίδρυσε μονή και ανήγειρε δύο ναούς στη Λευκή Λίμνη, ενώ η οσιακή πολιτεία του προσείλκυε νέους αδελφούς γύρω του. Ο Άγιος Θεός τον προίκισε με το χάρισμα της θαυματουργίας και της διακρίσεως.
Ο Όσιος Κύριλλος κοιμήθηκε με ειρήνη, αφού προαισθάνθηκε το τέλος του, το έτος 1532 μ.Χ. Η Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του στις 15 Ιουνίου και στις 7 Νοεμβρίου.